Afgelopen ledenvergadering is Cora Fokker benoemd tot ‘lid van verdienste’ van onze vereniging. Vooraf had het bestuur heimelijk input gevraagd voor de toespraak op de ALV. Voor Cora was deze vraag voorgelegd aan José Veen. We ontvingen onderstaand verhaal. Omdat het te lang was voor de ALV maar te mooi is om ongebruikt te laten, plaatsen we het op de site. #5minutenleestijd

“Ruim 15 jaar geleden zaten Cora en ik aan de bar in de OVVO kantine. We hadden getraind en zaten een lekker drankje te drinken aan de bar. In die periode was ovvo bezig met een onderzoek onder leden en ouders om te inventariseren wat iedereen voor werk/studie deed om te kijken of ovvo daar misschien wat vrijwilligers uit kon werven. Daarnaast werd er natuurlijk meteen geïnventariseerd of mensen iets voor ovvo wilde gaan doen.

Onder het genot van dat drankje kregen Cora en ik ook de vraag. En wij zeiden eigenlijk allebei tegelijk, een beetje met een gekke bek, we willen wel een G-team gaan opzetten. En dat was het eigenlijk voor die avond.  Maar na een paar weken kregen wij de vraag of wij dat serieus bedoelde. En daar hebben we het toen samen over gehad en eigenlijk waren we daar serieus wel heel erg enthousiast over. Dus zo gezegd zo gedaan. Binnen een paar weken zaten we met sportservice Midden Nederland (heten volgens mij nu anders) vanuit de gemeente om de tafel die ons vanuit de gemeente heeft gesteund met tips en adviezen over hoe we dit het beste konden aanpakken en een paar weken later lag er een plan.

Nadat we het plan hadden uitgewerkt en goedkeuring van het bestuur hadden, hebben we, samen met ons eerste lid Niek Eimers, een affiche gemaakt waarop een hele mooie foto van Niek stond.  Niek is nog steeds lid en super trots dat hij ons eerste lid was. Dit kwam natuurlijk bij het afscheid van Cora, Marjan en Lotte nog even ter sprake. Niek en wij waren super trots op ons eerste affiche maar voor ovvo was dit ook nog wel wat wennen en erg spannend. Want hoe zou iedereen hierop gaan reageren!!

Daarna zijn we letterlijk op pad gedaan. De affiches werden overal opgehangen met daarop de aankondiging van onze eerste kennismakingstraining. Een aantal middagen zijn we samen woonhuizen voor verstandelijk gehandicapten gaan bezoeken en hebben we affiches achtergelaten. Daarnaast kregen we ook nog een vraag om extra flyers van de moeder van Linda, ook nog steeds lid. Cora en ik zijn die voor onze training gaan brengen, dit was direct zo gezellig dat we helaas te laat kwamen op de training, maar ja, dit was even een kwestie van prioriteiten stellen.

Krantenartikel

Tijdens ons ritje om de affiches op te hangen kwamen bij toeval iemand tegen van een van onze plaatselijke kranten (ik geloof dat het de vechtstroom was). Een hele enthousiaste vrouw die graag een artikel wilde schrijven over onze kennismakingstraining en onze plannen voor het G-team. Wij waren hier natuurlijk ook meteen super enthousiast, een beetje extra reclame, konden we altijd goed gebruiken. Een mooi artikel met onze naam en ons telefoonnummer erbij. Hoe leuk is dat voor een stel lolbroeken om ons midden in de nacht een voor een te bellen. Hoe naïef kan je zijn, maar voor ons weer een les. Maar ach…alles voor een beetje goede publiciteit.

Kennismakingsstraining

Toen kwam de eerste training. Marjan Sodaar had zich ook al aangemeld als trainer en ook vanaf die eerste training aanwezig. Wat gespannen over de opkomst stonden wij in de kantine te wachten. Daar kwam meteen ons eerste probleem. Hoe zie je dat iemand verstandelijk beperkt is. Een zaterdag die druk is bij de vereniging en tegelijkertijd ook heel druk is met spelers, broertjes, zusjes, ouders, opa en oma’s. Je ziet niet altijd of iemand verstandelijk beperkt is of niet.

Maar de eerste dag was super druk en echt een feestje. En zo’n grote opkomst hadden wij niet durven dromen. En hoe geweldig is het om mensen met een beperking samen te laten sporten. Heerlijk hoe ongedwongen, lief en soms een tikkeltje ondeugend ze met elkaar omgingen. Een opmerking waar wij nog steeds om kunnen lachten is dat een van de spelers heel hard naar een ander riep “vangen mongool”. Maar het was een super dag.

Natuurlijk hoort bij het G-team een hapje en een drankje. Dus ook deze dag is afgesloten met patat eten met z’n allen. Dat eten is altijd hilarisch. Wil je een kroket, nee doe maar een kaassoufflé want ik doe aan de lijn. En vervolgens een grote klodder mayo er bij.

Trainingen

Maar toen werd het serieus. We moesten nu elke week gaan trainen. Hoe fijn was het dat Cora veel ervaring had met verstandelijk gehandicapten. Zij heeft haar CIOS opleiding afgerond met als specialisatie aangepast sporten. Er komt toch een andere aanpak bij kijken dan bij een “gewoon” team trainen. Hoe pak je nu een speler aan die echt vervelend is, of boos wordt. We waren wat geneigd om dit toch voorzichtig en lief aan te pakken. Maar Cora heeft ons geleerd hoe we dit het beste konden aanpakken en eigenlijk was dat hetzelfde als een team met kinderen. Duidelijke regels. En welke oefeningen zijn nu verstandig, waar moeten we rekening mee houden. Echt heel fijn dat zij deze ervaring had. En de opmerking “je rent als een gek naar de andere kant” kan ook nog steeds op veel gelach rekenen.

Soms is het voor sommige spelers ook wel wat spannend. Want Cora is wel erg streng. Rolien vind al, zolang ze in ons team zit, Cora een beetje spannend. En waarom….. we weten het nog steeds niet maar vermoedelijk omdat Rolien Cora niet zo makkelijk om haar vinger kan winden als Rolien even niet zo veel zin heeft.

Na een tijdje hadden we zelfs een speler die erg graag wilde daten met Cora, maar helaas, dat was misschien voor Cora haar vriend niet zo leuk.

Eerste wedstrijd

Dat het lastig is om te zien wanneer er iemand verstandelijk gehandicapt is, bleek ook uit onze eerste wedstrijd tegen Victum. Het hele team nerveus voor de eerste wedstrijd bij elkaar. Net als bij de jongste jeugd werden de spelers die elkaar gingen verdedigen tegenover elkaar gezet. En ja….als coach van een G-team maakt het bijna niet uit welk kleur shirtje je aan hebt, je helpt alle spelers. Dus ook Cora werd, door de coach van Victum, tegenover een speler gezet….oeps…. de coach van Victum voelde zich meteen wat ongemakkelijk. Die eerste slag hadden wij al gewonnen haha.

Competitie

Na een tijdje werden we uitgenodigd voor een bijeenkomst in Voorthuizen over de G-competitie. We hadden al wat twijfels over de haalbaarheid van een competitie omdat al meerdere keren was gebleken dat onze spelers lastig op zaterdag konden komen i.v.m. met de woonhuizen en de bezoekjes aan ouders in de weekenden. Maar toch gingen we er een keer heen om ons toch eens te laten informeren.

Tijdens dit overleg werd duidelijk dat de G-competitie er nog behoorlijk fanatiek aan toe ging. Hier speelde discussies over kwaliteit, keuzes maken voor spelers, alleen je beste spelers meenemen. Het zou een soort van selectie moeten worden. Hier waren wij snel uitgepraat. Cora wat daar heel duidelijk in en nam het direct voor onze spelers op. Als wij wedstrijden spelen, doen wij dit met z’n allen. Ze stond nog net niet op en liep weg, we hebben voor de beleefdheid de bijeenkomst verder heel stil uitgezeten maar dit was ook eens maar nooit weer. We zijn overigens ook nooit meer uitgenodigd. Bij ons doet iedereen mee en doen we zeker niet aan selectie´ s. Al sta je alleen maar in het veld en doe je niets, want ja ook die hebben wij er bij (gehad), als je er van geniet mag je bij ons in het veld staan. We hebben voor onze wedstrijden een betere oplossing gevonden die beter bij ons team past en uiteindelijk voor de hele vereniging de wedstrijd van het jaar is geworden.

Wedstrijd tegen de selectie

Na een tijdje kwam er een super leuk idee. Cora was bij Henk wezen kijken, die speelde toen nog bij PKC, en daar werd elk jaar een wedstrijd georganiseerd tegen de selectie 1 / 2. Echt een super groot feest. De wedstrijd werd echt gestart zoals een wedstrijd van het eerste, de lichten uit en de spelers werden 1 voor 1 voorgesteld. Hoe gaaf zou dat zijn als we dat ook kunnen organiseren. En natuurlijk kunnen wij dat ook, want als we iets willen, dan moet dit er ook van komen. Natuurlijk wel met ons eigen OVVO sausje er overheen.

Een feestje voor het G-team kon natuurlijk alleen met samen met een hapje en een drankje,  waar het G-team intussen wel om bekend staat. De G- staat tenslotte voor Genieten, iets wat een van onze gezelligste trainers ooit heeft bedacht. Ondanks dat veel spelers van de selectie dit het eerste jaar ook wel wat spannend vonden, sluiten we intussen al jaren ons seizoen af met een wedstrijd met de selectie. We beginnen met het eten van patat met een kroket of een frikandel (en natuurlijk een flinke klodder mayo). Daarna volgt er een leuke wedstrijd. Er worden drie teams gemaakt met spelers uit de selectie samen met spelers van het G-team. Drie teams die wisselend tegen elkaar spelen. Een groot feest. We hebben tegenwoordig zelfs onze vaste scheidsrechter Jaap Fokker (voorheen Henk Grol).

En vanaf dat moment is er een hechte band tussen de selectie en het G-team. En het eerste is intussen jaloers op de supporters die het team die avond heeft. En na afloop van deze wedstrijd wordt het publiek ook altijd uitvoerig bedankt.

Team van de week

Team van de week is altijd voor de jongste van de vereniging maar Cora vond dat dit ook leuk was voor het G-team. En als Cora iets vindt, zeg dan maar eens nee. En ja hoor. Ook team van de week vonden ze geweldig. En natuurlijk stonden wij daar vooraan trots te genieten. Hoeveel foto’s er intussen niet boven het bed van Gerda hangen waar ze samen hand en hand met Henk mocht oplopen. Want Henk was tenslotte de broer van Cora.

G-team heeft een speciale positie.

Ondanks dat dit team echt het leukste team van ovvo is, moest ovvo er ook aan wennen dat dit echt een beetje een speciaal team is. Een team dat structuur nodig heeft, vaste tijden, vaste ritmes maar ook vaste gezichten en voor wie verandering heel lastig is, praktisch maar ook voor de beperking van de spelers echt een noodzakelijk.

Zeer regelmatig, vooral in de eerste jaren, was het vechten om onze trainingstijd in de zaal te behouden. We kunnen niet zomaar naar andere tijden, andere dagen of een andere plek. Hier hebben we regelmatig gesprekken over moeten voeren. Onze trainers moeten kunnen maar onze spelers moeten ook een vaste tijd en ritme kunnen behouden. We kunnen ze niet ineens op een andere dag of met andere mensen laten trainen. Dus we waren regelmatige bezoekers van de bestuurskamer boven. Maar niemand van OVVO heeft het van Cora kunnen winnen. Van een pittige Cora kwam er een steeds slimmere Cora, en uiteindelijk trainen we al ruim 14 jaar op woensdagavond in de ovvo-hal. Iets waar we echt heel blij mee zijn!

Corona

Helaas is voor onze doelgroep, maar ja voor wie niet, Corona een heel lastig jaar geweest. Waar veel van de ovvo leden nog wel wat getraind hebben, hebben wij helaas 1.5 jaar zo goed als niet getraind. In september 2020 hebben we het een aantal weken geprobeerd. Maar 1.5 meter met verstandelijk gehandicapten, wat toch ook een kwetsbare doelgroep is, is toch eigenlijk wat onmogelijk gebleken. Maar toen we weer volledig in lockdown gingen, was het daarmee voor ons ook afgelopen. Daarbij hebben onze spelers erg veel in quarantaine gezeten, hieruit bleek ook de kwetsbaarheid van onze doelgroep. Maar natuurlijk hebben we in deze periode onze spelers ook gesteund, overigens met de hele vereniging, want we hebben ze wel opgevrolijkt met flink wat kaartjes.

Afscheid

In september 2021 kwam het moment wat ik al een tijdje zag aankomen, het afscheid van Cora. Sinds Cora moeder is geworden van Jesse, overigens een moment wat we ook gevierd hebben met het G-team want ze zijn allemaal super gek op baby’s, werd het voor Cora steeds lastiger om de trainingen te kunnen blijven geven. Intussen is ook kleine Isa er bij en is, zoals iedere ouder weet, etenstijd en naar bed brengen van kinderen, de meest hectische tijd van de dag. Het afscheid van Cora kon niet uitblijven. Ondanks dat ze al jaren mij niet in de steek wilde laten, iets waar ik haar persoonlijk heel dankbaar voor ben, wist ik dat het moment nu echt aangebroken was. Ondanks dat ik het heel goed begrijp, zal ik haar heel erg missen.

Helaas gaf Marjan ook aan dat ze na bijna 15 jaar erg veel trainingen te hebben gegeven, ging stoppen. Ook Marjan is er vanaf de eerste training bij geweest en heeft ons ook erg veel gesteund en waar ze kon geholpen met het nemen van beslissingen. Vooral tijdens de corona periode heeft zij mij heel erg actief gesteund omdat Cora toen zwangerschapsverlof had. In deze periode hebben we samen veel knopen doorgehakt, want je wilt zo graag met elkaar trainen maar je wilt ook de gezondheid van de spelers en de trainers niet op het spel zetten. Ook Marjan is een trainer die ik heel erg zal gaan missen. Haar enthousiasme, gezelligheid, belangstelling en natuurlijk ook de roddels bij het kopje thee na de training, want echt…Marjan weet alles!

Het afscheid hebben we gevierd op de eerste training in september 2021. We hadden een leuke training bedacht, een feest training met Cora, Marjan en Lotte, die helaas ook het trainen niet meer met werk en opleiding kon combineren,  in de spotlights. Ook het bestuur kwam even afscheid nemen. Een gekke, drukke training. Iedereen was uitgelaten, want afscheid is spannend maar de eerste training na zo’n lange tijd toch ook. Wat we niet hadden zien aankomen, en wat eigenlijk heel mooi en bijzonder was, was het verdriet van de spelers. Er zijn behoorlijk wat tranen gevloeid dus ik denk dat de waardering vanuit de spelers zeker is gevoeld! Ik denk dat we hiermee een hele mooi tijd hebben afgesloten.

Natuurlijk ben ik blij met alle trainers en vrijwilligers die afgelopen jaren hun steentje hebben bijgedragen aan het team. Maar in het bijzonder ben ik Cora en Marjan heel dankbaar voor deze hele lange en mooie tijd. Met heel veel plezier, en met het gevoel altijd volledig van hen allebei op aan te kunnen, hebben wij dit, samen met heel veel andere trainers, gemaakt tot een mooi team waar we allebei echt trots op zijn.”