It’s a beautiful day
The sun is shining
I feel good
And no-one’s gonna stop me now
Met dit liedje in mijn hoofd fiets ik naar OVVO. Ik kom op het veld en zie nog net het laatste puntje van de leuke welpen training olv Kirsten. 5 Heerlijke mini korfballertjes in de dop zijn samen bezig alle spullen op te ruimen. Zo dragen zij samen de ‘zware’ korfbalmand en zetten deze met de uiterste precisie in het materialenhok. Ik realiseer me opeens, hoe snel we zaken als opruimen, lees lege flesjes en stoelen weer terugzetten waar ze horen, kunnen vergeten en niet meer doen.
Ik wacht op de spelers van de C3, of zij wachten op mij, nee, eigenlijk wachten we op Armin. Armin wist denk ik dat er vandaag een foto gemaakt gaat worden voor de OVVO-site, dus hij is nog bij de kapper. Armin heeft vandaag ook de kledingtas voor zijn mede-spelers. Enigszins nerveus begeven de C3 spelers zich op het veld, Tygo oppert al of hij gewoon in zijn spijkerbroek zal gaan spelen. Armin komt gelukkig nog op tijd en na de foto, gemaakt door Ingrid, gaan we naar het speelveld. Onze scheidsrechter Laura staat al klaar en een heleboel gezellige ouders, oma’s en andere supporters.
De wedstrijd is, wat mij betreft, weer een lust voor het oog. Nu ben ik waarschijnlijk niet heel objectief, maar als ik nu terugdenk aan de blik van Nathalia en Nisa in hun ogen, die de hele wedstrijd wsl maar één gedachte in hun hoofd hadden. “Waarom ben jij zo lang en ik veel kleiner?”. Nathalia en Nisa liepen namelijk beide tegen een hele lange tegenstander, dan begin ik weer te glimlachen. In de rust proberen Thijs en Lisanne nog wat tips en suggesties te geven, maar zoals Thijs treffend zei: “Ik denk dat als ik 50,00 euro op de grond leg, ze het nog niet zien en opmerken. Ze zijn vooral aan het lachen en ginnegappen”. (Overigens heeft Thijs niet het woord ginnegappen gebruikt, eigen invulling van de schrijver) Uiteindelijk weet de C3 wederom wel weer 4 mooie doelpunten te scoren, maar is dit vandaag helaas te weinig om te winnen. Het wordt 4-8.
‘s Middags sta ik even te praten met Heleen Fokker, de zus van. Tijdens de wedstrijd van het 2e team, die mijns inziens veel meer bezig waren met mopperen op de scheidsrechter, dan gewoon zelf te gaan korfballen. Overigens is dit gedrag denk ik ook besmettelijk, want ook de tegenstander was erg veel aan het mopperen op de scheidsrechter. In ieder geval een mooie reden voor Heleen en mij om nog even terug te gaan in de tijd.De tijd dat wij nog ‘langs het kanaal’ aan het korfballen waren. De tijd dat je als 1e team zelf de omheining, het rode touw, om je veld moest neerzetten, maar ook zelf de lijnen moest oprollen op de haspel. Dit oprollen overigens wel altijd onder toeziend oog van Jan Noordermeer, Bram Reijmerink of Jan Meester.
Ik weet niet of toeval bestaat, maar vanmiddag moest OVVO 5 tegen RDZ. En ja, hier is nog een echt veld, met echte lijnen (geen krijtlijnen). OVVO 5 heeft zich door deze omstandigheden niet uit het veld laten slaan. Zij hebben gewonnen met 2-16.
Terug naar ons OVVO-complex waar als kers op de taart het 1e team gaat spelen. Ik ben er helemaal klaar voor, maar dan klinkt de zoemer. Ik heb kantinedienst, samen met Jaap, Monique, Kirsten en vele anderen. Van een afstand heb ik deze wedstrijd kunnen aanschouwen, waarbij ik toch nog wat leuke acties heb gezien. Een heerlijk schotje van Jesse, de one-hander van Nicky en het indraai goaltje van ‘zoef zoef’ Remco. (Zag ik hem vanochtend ook niet in het 3e spelen? En in het 2e? )
Na de wedstrijd is het heel gezellig. Wederom blijft BEP lang ‘hangen’, met de gezellige supporters van BEP die helpen met opruimen, misschien komen ze de volgende keer ook helpen met de bardienst? Uiteraard het appelsap/ bier schieten waar iedereen aan meedoet. Robert, Jan-Willem, Jaap met leesbril, Marcel, Kempie, Thijs, Yannick, uiteindelijk ook Esmee, Mano, kortom te veel om op te noemen, supergezellig. En nu komt het, wie zie ik ook nog staan? Jeroen en Desiree die samen proosten en zeggen: “heerlijk dat we vandaag niets moeten, wij komen ook feest vieren”.
‘s Avonds ga ik naar huis, ik hou nog even de deur open voor Kirsten die twee manden met was mee naar huis neemt. Hierin zitten de OVVO-kleren van de spelers. “Pfff zij doet echt veel”, flits even door mijn hoofd. Op de fiets zing ik:
It was a beautiful day
The sun is shining
I feel good
And no-one’s gonna stop me now, oh yeah
groetjes Jacqueline
