Je hebt mensen die zijn ‘Verhalenverteller’ van beroep. Tegenwoordig ook wel hip Storytellers genoemd.
Deze ‘verhalenverteller’ bestaan als eeuwen. Zo had je in de Middeleeuwen de troubadours en minstrelen. Ik denk dat Dick de troubadour van OVVO is.

Ik fiets naar OVVO en word overvallen door nostalgie.  Wat is het alweer lang geleden dat ik in het dorp tijdens het schoolkorfbal de stem van Ank Veerkamp hoorde. ‘Willen voor de volgende ronde de Sanderschool en de Savornin Lohman school zich gereed maken.’ Dit waren jaren geleden de school-derbys.

Dit jaar/seizoen zijn een aantal leden heel lang lid van onze club, daarom een mooi initiatief van het bestuur om deze leden dit jubileumjaar in het zonnetje te zetten!
Samen met bestuurslid Monique van der Kruit waren we zaterdagmorgen op visite bij oud-voorzitter Dik de Vor en zijn vrouw.

Dik is sinds september 1973 lid van OVVO en werd in 1974 gevraagd om voorzitter te worden. Hij was, na Ab van der Vliet, van 1974 tot 1977 voorzitter en werd daarna opgevolgd door Cees van der Maas.

De club was blij met Dik de Vor, want hij was zélf geen korfballer, maar zijn kinderen Erik, Martin en Karin speelden wél bij OVVO. Dik was zeer enthousiast en was ook wekelijks samen met zijn vrouw bij de wedstrijden van het eerste aanwezig, zowel uit als thuis.

OVVO speelde in die jaren op de Stationsweg, en daar stond een oude kantine. Belangrijk in dit verhaal is dat bijna het gehele bestuur bij Bammens Verzinkerij werkte: penningmeester Jan de Wit, Anton en Jan Brouwer en Dik zelf natuurlijk. Zij hebben toen de kantine verbouwd en centrale verwarming geregeld, en dat allemaal via het bedrijf Bammens. Dik was in die jaren dus heel goed bezig met zowel het leiden van de club, als het technisch regelen en verbouwen van de kantine.

Dik (inmiddels 96 jaar en helaas de laatste jaren blind geworden) en zijn vrouw (92 jaar) wonen al heel lang in Maarssen, ook nog een lange tijd in Oud-Zuilen. Tegenwoordig wonen zij alweer een tijdje in de Vondel (Maria Dommer).

Monique had een mooie bos bloemen en appeltaart met slagroom meegenomen.

Fijn toch dat we elke keer weer zulke leuke herinneringen met elkaar mogen ophalen, daarom op naar de vólgende in de rij van jubilarissen!

Monique van der Kruit
Rob Brouwer

Tring tring (ik heb nog een ouderwetse ringtoon), mijn telefoon gaat over en ik neem hem op.
Hoi Rob, hoe gaat het?
Ja, ik ben het met je eens. Het verhaal over de Jantjes wordt gewaardeerd.
Wat zeg je? We gaan nog iemand interviewen.
Oké, maar wie dan?
Ja, jij kent allemaal beroemde mensen, ik niet.
Jij kent mensen die in de Korfbal League hebben gespeeld én in de Oranje selectie.
Huh, wat zeg je? Ken ik ook mensen die in de Korfbal League spelen én in Oranje.
Oooooo ja, klopt. Dat zijn Marjolein Kroon en Anouk Haars. Die ken ik ook.
Oké, dat is een goed plan.
We vragen Anouk voor een interview.”

Zo gezegd, zo gedaan, nog geen week later zitten Rob, Anouk en ik aan tafel.
Ik zit te schrijven en probeer alles te onthouden, maar Anouk en Rob gaan snel.
Ze gaan heel snel en van ‘hot naar haars’.

Het ene moment vertelt Anouk trots dat zij op de bank zit bij Maarten van Woertkom.
“Ik zat nog in de B1, maar ik mocht al reserve staan bij het 1ste. Ik was namelijk al heel lang en dit was handig”, aldus Anouk.

Het volgende moment hebben we het over de wedstrijd tegen DOS 46. “De hele hal puilde uit. Ik moest gaan warmlopen. Zeer snel moest ik er voor Diewertje in. We gingen tegen het dak aan rammen. Ik weet nog dat mijn handen helemaal rood waren. Michelle en Susila lagen op de grond. Ze hadden kramp. Ik werd niet ingezet, maar dit was echt spannend.”

“Maar dan de hoofdklasse finale. DOS – OVVO. Dit was een wedstrijd en een spanning. Het was super gaaf, met Jeffrey en Martijn”, zo vertelt Anouk. “Wat ik vooral heb onthouden is dat we op de terugweg allemaal met onze blote billen tegen de ruit van het busje, heel vaak over de rotonde hebben gereden.”
Terwijl ik dit opschrijf, ga ik dit beeld, net als Bassie (je weet wel van Adriaan) aan de binnenkant van mijn ogen bekijken. Wat een feest moet dat zijn geweest.

Terwijl ik met een glimlach op mijn gezicht nog zit na te genieten, gaan Anouk en Rob alweer verder.
“Jennifer Tromp en Ruben Bode waren mijn eerste echte trainers van het 1ste. Ik heb ook heel veel van hen geleerd en vooral veel vertrouwen van hen gekregen. Ik zat in een super team, met Gert, Martijn, Tim, Henk, Susila, Reyni, Michelle en Rosanne.
“Ik weet nog dat we tegen KCC moesten spelen”, zo gaat Anouk verder, “Er vloog zelfs een vliegtuig boven de sporthal met ‘hup KCC’ erop. Dit gaf ons juist nog meer power. We moeten deze wedstrijd winnen. Het ging steeds om Gert en ‘zijn heer’. Zij waren om en om aan het scoren. Toen mistte de heer van Gert een vrije doorloopbal en….. wij hebben gewonnen!”

Maar Anouk, even een stapje terug, wie waren in de jeugd jouw teamgenoten.
“Mijn trainers in de B1 waren Jesper Oele en Stijn v.d. Vecht. Ik zat in het team met Jesse, Jette, Taco, Cody, Monique en Beau. Dit was echt een super leuk team.”

En wat is je nog meer bijgebleven uit je jeugd?
“Ik zat in de F1 bij Jan Visser en José Veen. Ik weet nog dat Jan mij altijd ging uitdagen, hoe ver ik kon gooien. We stonden dan samen heel ver uit elkaar, heel hard naar elkaar te gooien. Ik vond dat echt heel erg leuk.”

Wat deed/ doe je buiten korfbal om?
Anouk kijkt mij verbaasd aan, Buiten korfbal, is er dan ook nog een leven buiten korfbal?
“Thuis hebben we een korfbalpaal in de voortuin staan. Na schooltijd gingen mijn broer Wouter en ik, altijd wedstrijdje doen tegen Marnick en zijn broer Ruben. Bij deze korf moest je gelijk raak schieten, als de bal op de grond kwam, sprong hij door de stenen namelijk alle kanten op.”
(Ik ben hier vergeten te vragen wie het meest heeft gewonnen.)

Toen ging Anouk namens OVVO naar RTC Noord West. Anouk kwam al snel in jong-oranje namens OVVO. Naomi Zuidweg (zij speelde toen ook nog bij OVVO) was haar clubmaatje.
Na de degradatie van OVVO, is Anouk naar KZ gegaan. Hier speelt Anouk nu nog steeds.

Zij traint elke week 4x.
Maandag; thuis kracht training en zwemmen.
Dinsdag: 17-18 uur: trainen.
18-19 uur: eten met de selectie
19-20 uur: nabespreking, analyse en video bekijken (van wedstrijden)
20-21 uur: trainen
Woensdag: zelf trainen in Papendal met het Nederlandse team
Donderdag: 17-18 uur: trainen.
18-19 uur: eten met de selectie
19-20 uur: nabespreking, analyse en video bekijken (van wedstrijden)
20-21 uur: trainen
Anouk is, zoals jullie kunnen lezen, een professional en zij krijgt een salaris van Team NL.

“En vrijdag uit?”, vraag ik.
Anouk kijkt me lachend aan. “Nee Jacq, beetje uitrusten voor het weekend. Verder doe ik dan niets bijzonders”

Anouk vertelt ook nog trots over haar avontuur met het Nederlandse team in Birmingham. Zij hebben toen de Worldgames gewonnen.
“Het was super vet daar”, aldus Anouk, “met vuurwerk en drone shows. Echt iets om nooit meer te vergeten.

Rob vraagt: “Anouk je bent heel lang, heerlijk om te rebouden, maar je scoort ook regelmatig doelpunten, toch?”
“Ja”, zegt Anouk, “ik ben topscoorder van de vrouwen in de League.”
“Hoeveel heb je er gescoord?”, vraagt Rob
‘Mmmmm dat weet ik eigenlijk niet.’
‘Dat meen je niet’, zegt Rob. ‘Je weet toch wel hoeveel je er hebt gescoord?!’ Waarop Rob al zijn doelpunten uit zijn jeugd opnoemt.
“Maar”, Rob gaat verder, “zijn het er 30 of 40?”
‘Nee’ zegt Anouk, ‘volgens mij eerder 60 of 70 doelpunten.’
Rob kijkt trots.
Ik denk dat dit de kern is van Anouk.
Zij is groot geworden door klein te blijven. Geen opschepperij bij Anouk, doe maar gewoon.

Ik leg mijn pen weg en denk, we ronden af, maar dan komt Anouk nog met een uitbrander:
‘O ja, wat ik bijna vergeet te vertellen. Het broodje Unox worst van Dick. Na de training kregen Henk en ik altijd zo’n lekker broodje. Na elke thuis wedstrijd heerlijke kapsalon eten van Isis.
En natuurlijk 4,5 uur Kolonisten in het huis van Pim Blauw. Het kamp, samen met Simone ‘die gasten bang maken’ tijdens de spooktocht. Ja, zegt Anouk ik heb echt een hele leuke tijd gehad bij OVVO.’

Inkoppertje is de vraag: ‘Anouk kom je dan nog terug bij OVVO? We hebben nu Frits Wip’, zegt Rob
‘Nee’, zegt Anouk, ‘nu nog niet, maar ik zeg nooit, nooit’.

Jacqueline v.d. Akker

Het voelt vandaag of ik mee mag schrijven aan een heerlijke musical: ‘De Jantjes’.
De musical gaat over: OVVO, langdurige vriendschappen, ‘andere tijden’ en het bedrijf Bammens.

Ik zit met koffie en gebak aan tafel met Jan de Wit (Jan), Ome Jan Brouwer (Ome Jan) en Rob Brouwer bij de Merenhoef. We komen hier voor een gesprek over OVVO, maar het is alsof we een kwartje in de automaat stoppen, de Jantjes zijn niet te stoppen. Alle verhalen en anekdotes komen weer naar boven en naarmate het gesprek vordert, gaan de ogen van hen beide steeds meer glimmen en stralen.

Rob stelt de vraag: ‘Wat deden jullie vroeger bij OVVO?’ Gelukkig heb ik mijn pen al in de aanslag, de spraakwaterval begint.
‘Ik was o.a. voorzitter van de Technische commissie’, zegt Ome Jan.
‘Ik was o.a. penningmeester en runde het wedstrijd secretariaat’, zegt Jan. Het wedstrijd secretariaat was toen heel anders dan dat het nu gaat. ‘Ik had toen nog geen telefoon’, zeg Jan. ‘Soms ging ik naar Gijs v.d. Lugt. Hij had al wel een telefoon’. ‘Ik typte de opstelling van de teams op een papier en deze mochten we bij Schoonhoven in de Kaatsbaan, ophangen’.
Later kwam het ‘Weetje werkje’. Hierop stonden de aanvangstijden van de wedstrijden en verzameltijden vermeld. Het ‘Weetje werkje’ hing bij Telkamp. Jan vertelt: ‘Het Weetje Werkje’, werd bij Bammens gedrukt, o.a. door Nel Verwoerd. Dit mocht van Bammens.

De teams gingen op de fiets naar alle andere verenigingen. ‘Een keer waren er een paar ouders boos op mij. Ik liet de kinderen naar IJsselstein fietsen voor een wedstrijd’.
Rob en ik, kijken elkaar lachend aan. Dit zijn echt ‘andere tijden’.

Ome Jan vult aan. ‘Niet iedereen had een auto in het team. Soms konden we de bus van Bammens lenen voor onze wedstrijden. Een keer had ik een dame nodig, maar ook een auto. Ik heb toen een dame uit een veel lager team laten meespelen in het 1ste, omdat zij een auto had’.
Jan herkent dit argument. ‘Ik heb maar één wedstrijd in het 1ste gespeeld. Dit was een wedstrijd in Culemborg. Ik mocht meedoen, omdat ik een motor had en er zelf naartoe kon gaan.’
We moeten hier allen hard om lachen.

Jan vertelt dat hij als penningmeester alles handmatig moest bijhouden. Sommige mensen konden de contributie niet in een keer betalen. ‘Ik ging het geld dan bij hen thuis ophalen én ze kregen korting van de vereniging. Doordat ik het bij hen thuis ging halen, wist niemand het. Hoefden zij zich hier niet voor te schamen’.

We hebben gesproken over de verschillende locaties, waar OVVO gevestigd was. Eerst op de Gaslaan, toen het veld bij de Maria Dommer. We hebben even bij Zuilen gespeeld. Vervolgens naar de Stationsweg en toen………… naar onze huidige plek: Sportparkweg 9.
De overstap naar de Stationsweg was een mooie stap. Jan vertelt: ‘Ab van Vliet en ik gingen naar Dick de Vor. Dick was een man die veel contacten had bij Bammens.’ Jan gaat verder met: ‘Ab was slim, want Ab dacht ‘als de ervoor zorgen dat Dick de voorzitter gaat worden bij OVVO. Kunnen we misschien ook wat spullen van Bammens gebruiken.’ Zo gezegd, zo gedaan. Ab en Jan gingen naar Dick en ja, hij werd de nieuwe voorzitter van OVVO.
‘Ja’, zegt Ome Jan, ‘Als je op de Stationsweg “Bammens” riep, stortte alles in elkaar. We hadden een mooie CV en fietsenrekken, prullenbakken, teveel om op te noemen van Bammens.’

Jan zegt: ‘Vroeger was er ook bedrijfsvoetbal in Maarssen. Hiervoor moest je inschrijfgeld betalen. Dit geld ging dan naar het goede doel: het Groene Kruis. Wij dachten, dat kunnen wij ook. Wij organiseerden bedrijfskorfbal, ook met inschrijfgeld. Het goede doel was: OVVO.’ De pretogen van de oude penningmeester glinsteren nog bij dit mooie verhaal.

In het begin waren er maar twee senioren teams. Dit waren ook vriendenteams. De aanvoerders van beide teams bepaalden wie in welk team zou komen. Er waren geen trainers of coaches. Je deed alles gewoon zelf, aldus de Jantjes.
De strategie tijdens de wedstrijden was eigenlijk heel makkelijk. Je had ‘paaldames’, Annie de Wit was vanwege haar lengte een super dame. En je had ‘snelle’ mannen. Verder ging je tijdens de wedstrijd samen overleggen wat te doen. Ome Jan vertelt: ‘Als ik een hele snelle heer had, liep ik altijd even naar Gijs en zei: neem jij hem maar.’

De scheiding tussen de teams ging ook ver. Het 1ste moest een wedstrijd spelen op hetzelfde tijdstip als het 2e team. Niemand van het 2e team wilde met het 1ste meedoen. Jan zegt: ‘Toen hebben we de broer van Ymke v.d. Lugt gevraagd om mee te doen met OVVO. Hij speelde eigenlijk bij DOS, maar dat maakte niet uit.’
Ome Jan vult aan: ‘We gingen een keer voor een promotie wedstrijd naar Mia. We hadden één man te weinig. Mia zei: dan mag je wel een man van ons lenen uit het 4e team.’ ‘Haha’, zegt Ome Jan, ‘Dat hebben ze geweten. We hebben gewonnen met 6-5. De winnende is gescoord door de eigen Mia man.’

Toen OVVO groter werd en meer leden kreeg, was het de gewoonte dat iedereen van de selectie een jeugdteam ging trainen. ‘Dit moest gewoon! Of je het nu leuk vond of niet.’ de beide Jantjes kijken met een blik van ‘logisch, toch?!’
De mentaliteit tijdens de wedstrijden was fel en fanatiek, maar ook gezellig. ‘We wilden uiteraard wel winnen. Ome Jan vertelt: ‘Het was toen ook een hele andere tijd. Het was na de oorlog. We moesten het land opbouwen en we hadden maar één uitlaatklep, dat was korfbal.’

Nu zitten beide mannen aan de tafel bij de Merenhoef. ‘We hebben het hier goed’, zeggen zij beide. ‘We komen nog veel OVVO mensen tegen. De Bosmannen komen hier vaak een praatje maken. En er werken veel (oud) OVVO-leden, zoals: Marian Sodaar, Corinne, Anne-Roos en Regina v.d. Lugt, Miranda Woudenberg en wsl. nog mensen die we vergeten zijn op te noemen. (Sorry daarvoor).’ De Jantjes vinden het fijn, al die OVVO mensen om hen heen.

Voor mij is de rode draad in dit verhaal:
Een groot OVVO-hart, familiesport, hechte vriendschappen, sociaal gebeuren en tenslotte ook Bammens.

Bij het afscheid nemen zegt Jan: ‘Wij zijn echt niet de enige die veel hebben gedaan voor OVVO. Er zijn nog heel veel mensen die ook een groot OVVO-hart hebben.’
Wij hebben Jan gerust gesteld. Wij gaan ook nog opzoek naar de andere oud-OVVO-helden.
Rob zie ik al nadenken over een mooie MAX-tv-productie, Zoiets als: “De Jantjes bij OVVO’, of misschien wel ‘Hendrik Groen op het korfbalveld’.

Dank lieve Jantjes voor jullie mooie verhaal.
Dank Rob voor de ondersteuning.

Groet Jacqueline v.d. Akker

Ik hoorde het vorige week in de kantine: “Er zijn momenteel zo veel Kangoeroes. Het is zo leuk om dat te zien.”
Nu, dit wil ik uiteraard ook zelf meemaken.

Dus vanochtend vroeg uit bed. Op naar de OVVO-hal. In de OVVO-hal was het al erg druk.
Er waren al jeugdwedstrijden bezig en de Kangoeroes zijn net begonnen met hun training.
Wow het is niet gelogen, er zijn echt veel kinderen. Wat heerlijk om te zien. Allemaal ieniemienie korfballers in de dop. Heerlijk rondlopend in hun eigen favoriete sporttenue. Ik zie een heerlijke roze Minnie Mouse, kinderen met FC Utrecht shirtjes en ja, zelfs een korfbalster met een hockey tenue. Ook is er een jongen met disco lichtjes in zijn gymzolen. Kortom een mooi palet van spelers.

Ze zijn allemaal lekker met elkaar aan het spelen.
Een moeder zegt: “Ik vind dat elk kind ook een teamsport moet doen. Het is namelijk belangrijk dat kinderen leren samenspelen. Ze gaan samenspelen met kinderen die je hiervoor misschien wel nooit hebt gezien.
En wat kan hier later voor moois uit ontstaan?
Soms worden het vrienden voor het leven.”
Ja, hier kan ik niets tegenin brengen.

Langs de kant zit veel korfbal ervaring. Even een kleine opsomming van de ouders; Maarten van Hemert, Henk Fokker, Cora Fokker, Martijn en Reini Roos, Tim en Frank Backx en Pim Brouwer. Ik heb zoals jullie kunnen lezen, echt niet gelogen. Er zit meer dan een eeuw korfbal ervaring op de bank en dan heb ik alle andere trotse vaders en moeder, opa’s en oma’s nog niet meegerekend.

Kyra en Ilse uit de A3 zijn ondertussen, samen met Kirsten allemaal leuke spelletjes en oefeningen met de kinderen aan het doen. Uiteraard zijn alle spelletjes kort, want de kinderen hebben niet zo’n hele lange spanningsboog, haha.
De ouders zijn aan het filmen en aanmoedigen.

Ik kijk mijn ogen uit, wat is dit leuk om te zien. Alle kinderen zijn lekker bezig. Sommige liggen lekker even op een bal, kijkend naar de grond. Ik moet hierbij denken aan vroeger. Toen je nog lekker, tijdens een training of wedstrijd, op het gras kon gaan liggen. Op zoek naar madeliefjes op het korfbalveld.

Je kunt hier de hele dag wel naar kijken.
Mijn tip is dan ook, weet je even niet wat je op zaterdag ochtend gaat doen?
Ga gewoon eens kijken bij de Kangoeroes of alle andere leuke (jeugd) teams.

Aan het einde van deze training zie ik Robin Brouwer de zaal binnen lopen. U weet wel, degene die er mede voor heeft gezorgd dat er weer twee nieuwe top trainers zijn voor onze selectie.
Ik kijk naar wat hij in zijn handen heeft, het zijn wat papieren. Er valt een papiertje op de grond.
In een flits denk ik dat er staat:

“Erwin van Putten functie elders. Vanaf aug 2024 is Erwin hoofdtrainer jeugd bij OVVO”

Of ik dit laatste goed heb gelezen, zal de toekomst uitwijzen.
Ik hoop het in ieder geval

Ik ga weer terug naar huis.
In de auto zet ik Dionne Warwick aan.
Ff lekker old school:

“Oh, keep smilin’ and keep shinin’
Knowing you can always count on me for sure
That’s what friends are for
In good times and bad times
I’ll be on your side forever more
Oh, that’s what friends are for”

groet Jacqueline

Ik kijk van een afstand naar de mannen Daan en Thijs. Ze willen OVVO TV gaan voortzetten. Ze verzinnen van alles voor in de uitzending, ik hoor ze denken:
“We doen een weerbericht en Sharkie smijten. We gaan ook iets doen met al die spreuken die in de bestuurskamer hangen, voorspellende Boef de hond en we maken….. OVVO inside.”
Noot: uit betrouwbare bron weet ik dat deze mannen heel veel uren in dit project stoppen.

Daan en Thijs gaan aan de slag en krijgen veel steun van een grote groep andere mannen. Mees, Dennis en Stijn en vele anderen. Zij willen zich ook inzetten voor OVVO TV. Ook worden er 3 mannen gezocht die voldoen aan satire, cynisch zijn, kunnen mopperen maar ook leuk zijn en een groot hart hebben voor OVVO.  Zie hier de mannen voor OVVO Inside Robert, Jan-Willem en Jaap. Met overigens een hele knappe en leuke Wilfred Genee (Mees).

Alles wordt opgenomen. Sharkie smijten, Boef doet zijn voorspelling, het weerbericht en alles eromheen en ook OVVO Inside. De mannen zijn aan het praten en gaan heerlijk, conform het format, mopperen en lachen. En ja, dan zeggen ze iets wat de een humor vindt en de ander totaal niet. De een zegt: ‘het mag best een beetje schuren.’ Anderen zeggen: ‘Ja, maar dit is geen schuren meer, dit is zagen.’ Ik weet één ding heel zeker, het is allemaal met een knipoog en zeker NIET bedoelt om wie dan ook te kwetsen.

Ze zeggen dat een goede grap ons helpt om de stress van het dagelijks leven te verminderen. Ik denk dat OVVO Inside wat dit betreft dus aan het criteria voldoet. Ik heb geen moment meer aan al het leed in de krant en op tv gedacht. Per slot, ook deze column wordt door iedereen anders gelezen en gewaardeerd. Sommige zetten hem standaard in verwijderen en blokkeren.

Nu even een bruggetje naar OVVO 4. Zij moeten vandaag korfballen tegen Antilopen.
Ik kom hierbij tot een zeer heftige conclusie, ik moet namelijk echt naar Pearl ofzo. Pas na 25 minuten zie ik dat Gert-Jan de Vos in dit team speelt. Samen met broer Martin.
Ik kijk naar Gert-Jan en zie hoeveel plezier hij heeft in het afvangen. Hij gaat staan, de OVVO-heer is bijna een kop groter en staat tegen hem aan. Als de bal eraan komt, gebruikt Gert-Jan zijn geheime wapen. Even buikje naar voren zodat de OVVO-speler weg schiet en de snelheid van Gert-Jan op de eerste meters. Hij heeft bijna elke bal. Mede door deze goede afvang kunnen de Antilopen heel veel schieten en (helaas voor OVVO) ook scoren. OVVO 4 redt het net niet tegen de Antilopen.

Ik ga hierna snel naar de kantine. Er is namelijk eerder een oproep gedaan:
WE HEBBEN MENSEN NODIG DIE KANTINE DIENST WILLEN DRAAIEN, anders moet de kantine dicht.
Ik meld me netjes achter de bar, wat blijkt: Huib en Morena staan als super duo in de keuken. “Wij blijven hier staan tot 22.00 uur”, zeggen ze glimlachend. Marije van Es komt er ook bij en zegt: “Ik blijf ook tot 22.00 uur.” Miriam H. en ik kijken elkaar stralend aan. “Fijn hé als mensen graag iets voor ons cluppie willen doen.”

Het is namelijk ook heel gezellig en leuk om achter de bar te staan. Je ziet en spreekt iedereen. Zo komt Wouter Kuiken, na lange tijd, weer eens kijken. Hij vraagt: “moet ik eigenlijk nog een kaartje kopen voor de wedstrijd?” “Ah” denk ik, “hoe lang is dát geleden.” Nel, Wilma en Hettie zaten in de tocht, met een grote pot snoep, bij de ingang voor de kaartverkoop. Ik probeer Wouter uit te leggen dat het nu andere tijden zijn. Het goede nieuws, het is in ieder geval lekker goedkoop.

Dan ga ik snel naar de hal om te gaan kijken naar het team die bij elke trainingsavond ervoor zorgt dat de hele tribune al vol zit. Het team dat beschikt over de meeste trainers van OVVO. Het team waarbij niemand gaat afzeggen voor een training. Het team dat voor iedereen leuk is om naar te kijken vanwege hun passie, inzet, expressie en puurheid. Ik heb het uiteraard over ons Geweldige G-team.

Ik stel ze graag even aan u voor, we hebben vanavond Niek. Niek vindt eigenlijk alleen vrouwelijke speelsters leuk om mee op te lopen, dus hij kan kiezen uit 4 leuke meiden. Shanne wil heel graag met haar trainster Damaris oplopen. Sharona mag als allereerste oplopen, met wie maakt haar minder uit. “Als ik maar als eerste mag”, zegt zij blij. Trusanne en Marja rennen alsof hun leven ervan afhangt, bijna te snel voor onze selectiespelers. Linda vindt het allemaal best spannend, dit kunnen we een beetje aan haar zien. Natasja wil het liefste met iedereen mee oplopen, zij heeft dus een hele zware avond. Keuzes maken is namelijk heel lastig.  Roelien gaat, ondanks dat zij twee dagen al heel veel heeft gewandeld, toch mee oplopen. Stralend staat zij op het veld. Esther en Patrick blijven aan de zijkant kijken en supporteren. Het is ook allemaal heel spannend met al die mensen op de tribune en ons gezellige BWA die hard op de trommels slaan.

Na het eerste laat Pim weer van zich horen. Hij loopt na de wedstrijd naar de draaitafel en gaat plaatjes draaien. Glimlachend en blij. Als een vis in het water staat hij daar. Vele gaan er dansen en zingen.
Ik merk alleen dat het niet altijd mijn muziekkeuze is.
(Sorry Pim ik ben minder van de Nederlandse hits, haha)

Opeens flits er door mijn hoofd:
“Smaken verschillen maar de goede intentie BLIJFT!!”

Groet Jacqueline

Door: Robin Brouwer

Eindelijk, de zaalcompetitie begint!

OVVO 1 speelde vorig jaar zichzelf veilig op welgeteld 1 afgekeurde goal van Wit-Blauw dus dan past vooral nederigheid bij de start. Spelers en trainers kijken natuurlijk graag naar boven maar uw verslaggever wil graag eerst het degradatiespook verjagen om de spanning van vorig jaar te voorkomen. In het verre Vlissingen was Fortis de eerste tegenstander om de ambities tegen waar te maken.

Opstelling OVVO
Aanval: Nikki, Damaris, Mano en Bob
Verdediging: Willemijn, Samantha, Pieter en Jelle.
Coaches Erwin & Auke

De zaal was alles wat je ervan kon verwachten want je waande je in het verleden. De mobiele baskets waren net opzij gereden, de tribunes hadden wat weg van strafbankjes bij het ijshockey, er hingen 2 hele grote ventilatoren aan de muur (waarvan er 1 stuk was) en op de houten vloer waren zoveel lijnen geplakt dat echt elke sport hier gespeeld kon worden. Zo’n zaal waar je in je hoofd Marco Spelten al hoort klagen over de lichtinval. Schitterend. OVVO werd geïntroduceerd als de club uit het verre Utrecht en alle internetfeitjes van onze mooie club werden opgesomd.

Bij het oplopen zag je al dat wij 4 lange mannen opstelden maar Fortis deed er zeker niet voor onder qua lengte. En hun kleinste dame was een kop groter dan 3 van onze dames dus op lengte gingen we het niet winnen vandaag. Maar gelukkig worden wedstrijden niet op lengte gewonnen en hoeven we dus Danny van de Linden niet te overtuigen voor een comeback.

Bij de start stelde OVVO eigenlijk Fortis direct voor een probleem door tactische keuzes in de verdediging waar Fortis moeite mee had. Het had wat rommelige minuten tot gevolg maar OVVO brak de wedstrijd open in de 3^e minuut door een afstandsschot van Mano: 0-1. En de aanval erna? Weer een 1-1 actie van Mano en weer een goal: 0-2! Na de vakwissel kreeg Samantha direct een stip na een goede doorbraak actie de ze zelf verzilverde voor 0-3.

Ging het zo makkelijk vandaag? Ja nu wel, maar lang duurde het niet.

Fortis had de tijd genomen om zich in te stellen op het verdedigende plan van OVVO en kwam beter in de wedstrijd. En OVVO gaf veel vrije ballen weg wat geen goed idee was tegen dit Fortis. Fortis begon met een wereldgoal van de aanvoerder (uitstekende speler) met 1 hand van een meter of 10 en ging daarna verder met een vrije bal en 2 goals van afstand waar OVVO in de tussentijd alleen een schot van Bob Gerritsen op het bord wist te zetten. Zo stond het na 10 minuten 4-4. Prima potje om naar te kijken! Veel strijd, veel mooie acties en consequente scheidsrechters.

Het bleef daarna een kat en muis spel waarin OVVO continu de bovenliggende partij was maar er maar niet in slaagde om echt uit te lopen naar 4 goals. Via Damaris en de 3^e goal van Mano was er een gaatje naar 4-6 maar Fortis bleef terug komen en de vrije ballen tegen vormden hierin wel een probleem.

We liepen samen op naar 7-7 waarna Pieter in de 15^e minuut de 7-8 binnen schoot van verre afstand en OVVO meer grip leek te krijgen op Fortis. De verdediging met Nikki, Damaris, Bob en Mano slaagde erin om Fortis echt in de problemen te brengen wat resulteerde in ballen over de lijn en meerdere keren in het afgaan van de schotklok. Pieter profiteerde hier weer van door in de dying seconds van de schotklok op fenomenale wijze de 7-9 binnen te schieten. En nu door! Forza OVVO!

OVVO had het momentum want het andere vak kreeg Fortis ook 2x door de klok en dan moet je profiteren. Damaris maakte 7-10 en we waren klaar voor de 4 verschil. Nikki ook. Het schot van Nikki stuiterde op de korf…..stuiterde nog een keer op de korf….en viel er niet in…hoeveel pech kan je hebben. Nikki brengt met haar passing altijd veel korfbal in het vak en dan gaan de goals ook komen want dat is een kwestie van tijd. Spoiler: ze kwamen later!

Dit pechmoment gaf Fortis wel de kans om 8-10 te maken en dat was toch jammer. Maar daarna kwam Jelle los. Waar Pieter de vorige aanvallen de goals maakte was het nu aan Jelle. Maar niet vanuit de rebound he? Nee, echt vanuit de spits. Je ziet dat er geïnvesteerd is in en door Jelle en dat dit er steeds meer uit gaat komen. Zijn tegenstander kon hem niet bijbenen en met 2 rake afstandsschoten tilde Jelle eigenhandig de stand naar 8-12 en hadden we het gaatje te pakken.

Het rare in deze wedstrijd was dat Fortis eigenlijk elke keer een tandje bij kon zetten na een matige periode. Ook nu. Het korfbal werd niet eens heel veel beter maar er werd dan gewoon met scherp geschoten. Ook nu weer. Onnodige overtredingen van OVVO zorgden voor vrij ballen en stippen en de aanvoerder van Fortis wist een 2^e wereldgoal met 1 hand te maken waardoor het opeens 12-13 stond. Damaris bepaalde de ruststand op 12-14 en dat was een stand waarbij het OVVO publiek (me, myself & I) toch een gevoel bij had dat het wel iets ruimer had kunnen zijn.

Fortis schoot ook gewoon erg goed en de gedachte was dit in de 2^e helft minder zou moeten worden, maar dat bleek eigenlijk niet het geval. OVVO knalde wel goed de bloedhete kleedkamer uit en liep door goals van Samantha en Pieter gelijk naar 12-16. Weer 4, weer een gat maar ook hier reageerde Fortis direct door 3 aanvallen met dom balverlies aan OVVO kant af te straffen: 14-16.

OVVO bleef uitgedaagd worden door Fortis maar bleef ook leveren en Pieter was misschien wel het beste voorbeeld. Hij won bijna al zijn duels en zijn tegenstander kon hem vaak alleen met overtredingen afstoppen. Ook de 14-17 was hier een voorbeeld van, Pieter zou 6x scoren vandaag. Fortis pareerde met een strafworp maar deze werd gemist en na weer een gewonnen duel door Pieter bood hij Willemijn een open schotkans waar ze gewoon een hoog percentage op haalt, ook nu weer: 14-18.

Maar we kennen het verhaal nu he? 4 verschil, en dan scoort Fortis 2x. ook nu weer. Het aanvalsvak met Bob, Mano, Nikki en Damaris zat in een matige fase waar veel aanvallen eindigden zonder schot. Jairus stond al klaar en uw verslaggever vond het een goed idee om hem in de aanval te brengen maar de trainers besloten hem te bewaren voor het andere vak en winnende trainers hebben altijd gelijk he? Fortis kwam terug tot 17-18 en het Zeeuwse publiek werd echt wakker. Hier was wat te halen. OVVO had de kans het eerder te beslissen laten lopen en moest nu op karakter dit over de streep gaan trekken. Het beste toonbeeld daarvan was wederom Pieter die met een onmogelijk schot de 17-19 maakte met nog 10 minuten op de klok. We liepen samen op en na een slimme actie uit een vrije bal van de aanvoerder was het zelfs 19-20.  De wedstrijd was aan, zeg maar.

OVVO bracht na Jairus ook Ivo voor korte momenten en je ziet dat OVVO ook vanaf de bank gewoon opties heeft om de wedstrijd te beïnvloeden wat zeker van pas komt op de spannende momenten als deze. En er komt ook ervaring mee, wat we ook al in het veld hebben staan en dat maakte vandaag een verschil. Fortis werd heel erg gehaast, bracht spitsen in die helemaal niets brachten terwijl ze juist dichtbij waren gebleven met het collectieve spel. OVVO hield daarentegen wel het hoofd koel en zo kwam de rust terug in de ploeg. Na herenduels in de korfzone snoepte Willemijn de bal af en maakte zo de broodnodige 19-21 waarna het alleen nog OVVO was wat de klok sloeg.

Fortis was veel te gehaast en haalde geen enkel rendement meer. Nadat Damaris 19-22 maakte kwamen de beloofde schoten van Nikki ook los voor 19-23 en 19-26. Prachtige uitslag die een beetje geflatteerd is omdat OVVO pas in de laatste 5 minuten echt los kwam. Maar hier gaan heel wat ploegen punten laten liggen!

OVVO heeft een ploeg met heel veel wapens, wat ook terug te zien is in de doelpunten verdeling: Damaris 4x, Nikki 2x, Samantha 3x, Willemijn 2x, Bob 2x, Jelle 4x, Mano 3x, Pieter 6x.

Dit OVVO heeft een hele positieve uitstraling. Talenten kunnen zich ontwikkelen aan de hand van ervaren spelers en ook het enthousiasme van spelers op de bank tijdens de wedstrijd helpt je echt als hele groep. OVVO 2 won in Gorinchem van GKV en zo is de selectie uitstekend begonnen. Het ziet er mooi uit. Maar het blijft vooral mooi als je blijft winnen natuurlijk, te beginnen volgende week tegen Tilburg. Tilburg won de 1^e wedstrijd met 29-21 van Vriendenschaar dus dit zal wederom een uitdaging worden. Kom dit bekijken volgende week in onze mooie OVVO Hal!

Dit jaar hebben we 7 avonden gehad waar we met veel passie en plezier de kaarten op de best mogelijke manier op tafel hebben gegooid. Uiteindelijk werd de winnaar: Jaap Fokker!

Winnaar van vorig jaar Jaap reikt de trofee uit aan de nieuwe winnaar Jaap. Wij zien iedereen graag weer terug voor het seizoen 2023/2024.

Namens de organisatoren: Bedankt!
Pim en Paul

Ik kijk vanochtend op de OVVO-site. Even een kleine voorbereiding voor de wedstrijden die ik ga kijken. OVVO 5 staat (bijna) onderaan, A1 staat bijna bovenaan, maar moet tegen koploper. OVVO 2 staat (echt) onderaan en OVVO 1 staat in het midden, maar moet ook tegen de koploper.

Aan het ontbijt zeg ik tegen Hugo: “Hoe zou jij deze dag nu beginnen. Wat zou jij gaan doen als je weet dat je vandaag een moeilijke wedstrijd moet spelen en de kans heel groot is dat je gaat verliezen? Ga je dan zenuwachtig worden, balen, huilen, mopperen op anderen of afzeggen. Wat zou jij dan gaan doen?”

Opeens gaat de app van OVVO 5, alias De Bende van ellende, heel erg tekeer. Ik zeg: Daar heb je het al, iedereen van OVVO 5 gaat afzeggen. Nee hoor wat zie ik op de app. ‘Hoi allemaal, hoe laat gaan we ook alweer lasergamen in De Fabrique? Waar spreken we af. Goed en we eten allemaal bij OVVO, daarna nog ff feesten!!” Haha, dat is OVVO 5. Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen.

Even later in de OVVO-hal gebeurde waar ik al een beetje bang voor was. OVVO 5 staat heel snel, heel veel achter. Maar, ik weet niet wat zij in de rust hebben gedaan? Na de rust kwamen ze terug. Pim, de super coach, gaat staan en moedigt ze nog harder aan. En ja, het werkt. OVVO 5 komt zelfs gelijk met nog 1 minuut op het scorebord. Ik denk: het zal toch niet…. Maar helaas, SGV2 scoort in de laatste seconde. OVVO 5 verliest met 14-15. Ah, wat balen, ze waren zo dichtbij. Ik vind het echt jammer voor hen.

OVVO 5 daarentegen zegt: Ja, balen he, maar goede nieuws we hebben straks met het hele team een uitje. Dat is misschien wel veel belangrijker. Kijk zij zijn kampioen in: Goed verliezen!!!

Daarna de A1. Zij moeten echt alles winnen om kampioen te worden en laten aan alles zien dat zij dit ook heel graag willen. De wedstrijd begint heel fel en snel. Wat is dit leuk om te zien. De vele opa’s, oma’s, ouders, zusjes, broertjes en vrienden worden vermaakt door een leuke korfbalwedstrijd. Een persoon valt voor mij erg op. Niet zozeer door de vele bewegingen die hij maakt. Ook niet de mooie korfbalacties. Nee, door zijn ‘zijn’. Hij is er en is heel serieus bezig om een goede wedstrijd te fluiten. Overtuigend, maar niet arrogant laat hij weten hoe hij erover denkt. Het is natuurlijk Stijn die een super wedstrijd staat te fluiten. Zijn manier van fluiten draagt ertoe bij dat het een mooie wedstrijd blijft. Beetje duwen en fysiek mag, maar niet over de grens. Dan fluit hij af.

De twee andere personen die voor mij heel erg positief opvallen zijn Ivo en Jairus. Wat maken ze er een leuk en goed team van. Gepassioneerd staan zij te coachen en lopen, indien nodig, even het veld in om nog een specifieke aanwijzing te geven. Dit alle werkt enorm. OVVO A1 verpulverd SKF A2 met 21-10. Toppers!!

OVVO 2 staat voor een mogelijke opgave. Zij moeten tegen de koploper. Als ik coach was geweest, dan had ik Panoramix benaderd. Je weet wel, de druïde uit Astrix en Obelix. Die heerlijke toverdrank kan maken waardoor je onoverwinnelijk wordt. Helaas, ik denk dat Panoramix met zijn gouden snoeimes, druk was. OVVO 2 moest het helemaal zelf doen. Dit deden ze echt goed, ze kwamen heel dichtbij. Job en Danique werden ook nog even ingezet, maar……………… Je voelt het denk ik al aankomen. Net niet genoeg voor een overwinning.

Zo, nu eerst even genieten van mijn heerlijke Pokebowl, gemaakt door Rob vd Wilt. Mijn dag kan nu sowieso niet meer stuk. 

Hij is heerlijk Rob!

O ja, dan komt OVVO 1. Nee, eerst het leukste voor OVVO 1. Al onze lieve kleine schattige pupillen van de week. Zij staan met handtekeningen blad en een zakje snoepjes klaar om samen op te lopen met OVVO 1. Wat blijft dit heerlijk om te zien. Wat hoop ik dat deze kinderen op OVVO blijven. Zodat ik later, eventueel met rollator, langs aan de kant sta, als zij in OVVO 1 korfballen. Dat ik dan kan zeggen: Ik weet nog goed op 11 februari 2023 zag ik hen als pupil-van-de-week oplopen. Nu staan ze zelf in OVVO 1.

OVVO 1 begint heel goed. Ze spelen als collectief, voor elkaar. Ik zie weer vuur in de ogen. OVVO 1 staat zelfs voor tijdens de rust (10-7) Maar we weten allemaal: OVVO heeft ook de kwaliteit om een wedstrijd soms onnodig uit handen te geven. De wedstrijd is snel en, randje, fysiek. Gelukkig staan er twee topscheidsrechters te fluiten. Dit laatste is voor Robin Menkveld overigens even nieuw. “He zijn er twee scheidsrechters?? Er staat er toch altijd eentje met een vlag??!” Gelukkig we leren elke dag.

De wedstrijd wordt steeds spannender en OVVO 1 heeft iets extra’s nodig. En dat extra’s krijgen zij. Het publiek gaat vol achter OVVO 1 staan. Volop juichen. De knarse knarren in de hoek: Rob, Maarten, Michael, Robin, Pim en zelfs Frank Cappon staan te roepen en aan te moedigen. Onze voorzitter zie ik springen waarbij zijn haren wapperen. OVVO 1 staat met 2 doelpunten voor, de tijd tikt weg op de klok. Dan schiet Willemijn de verlossende. Haar wekelijkse vrijdag-schiet-training, wordt verzilverd. We staan met 3 punten los! Er gaat een opluchting door de zaal er wordt geklapt. De nog overgebleven pupillen-van-de-week, beginnen te juichen. OVVO 1 heeft gewonnen. Heerlijk.

Daarna allemaal naar de kantine, waar Pim het nummer: Pokebowl draait, te ere aan Rob. Of draait hij nu iets anders??

OVVO 5 staat met het hele team achter de bar. Zij hebben bardienst en doen dit met veel enthousiasme en plezier.

Ik rij ’s avonds laat met een glimlach weer naar huis.

Het blijft een leuke sport en een heerlijk cluppie.

Groet Jacqueline