Ik was enige tijd niet bij OVVO, omdat ik voor mijn werk naar Suriname ben geweest. Een voor mij ontzettend leuke en leerzame periode. Ik mocht daar trainingen en advies geven aan jeugd officieren, Korps landelijke Politie, Justitiele Kinder Bescherming en ministers van Onderwijs en Justitie, over hun aanpak binnen het jeugdbeleid en hoe dit eventueel anders zou kunnen. Ik (we) weten dat als je mensen wilt gaan veranderen, of andere mogelijkheden wilt gaan aanreiken, het belangrijk is om niet alleen te zeggen wat niet goed gaat, maar (juist) ook te vergroten wat goed gaat en vanuit dit stadium te kijken naar wat er anders zou kunnen.

Hou deze gedachte even vast.

Zaterdag begin ik bij de A1. De A1 moet tegen Top/SolarCompleet en elke wedstrijd van de A1 staat op zich. Hiermee bedoel ik dat de A1 een zeer grillig competitie en wedstrijd beeld laat zien. Mooi, hoogstaand korfbal, kan worden afgewisseld met laat ik het positief uitdrukken, minder mooi korfbal. Als ik de zaal binnenloop word ik erop geattendeerd dat Kiki een wereldgoal heeft gemaakt en dat de A1 voor staat tegen Top.

Ik denk toppie en ga lekker zitten. Ik zit bijna naast Daphne die samen met haar opa weer gezellig komt kijken. De A1 gaat goed en het OVVO publiek vermaakt zich opperbest, we zien mooie acties en we staan voor.

De rust is voor OVVO vaak een belangrijk keerpunt, ik zie dan soms een heel ander team uit de kleedkamer komen. Zo ook vandaag, de beleving lijkt weg, veel onnodig balverlies, OVVO kijkt zelfs tegen een achterstand aan van 5 doelpunten.

Ricardo en Devin staan zoals altijd bevlogen te coachen. Ze kijken naar de bank waarbij denk ik elke OVVO supporter zou willen zeggen: “doe maar, breng wat nieuwe frisse energie in het team”. Uiteindelijk komen Yvette, Danique, Benjamin en Jelle in het team. Zij brengen wat je als coach hoopt van wissel namelijk bezieling en ‘geloof’. Yvette begint met een mooie doorloopbal en afstandsschot, het stokje wordt overgenomen door de andere wissels. Danique scoort ook 3x, Benjamin en Jelle doen ook hun duit in het zakje waardoor het opeens 22-22 staat. De laatste minuut gaat in, de spanning is om te snijden, maar de A1 houdt het hoofd cool en weet wat mij betreft 1 punt te winnen van Top door hun welverdiende gelijkspel.

Ik ga vervolgens het 6e team coachen. OVVO 6 moet vandaag tegen ESDO 2.

Ik zie oudere mannen rondlopen, vrouwen die al fanatiek aan het inschieten zijn voor de wedstrijd en ik zie………. OVVO 6. Ze zitten nog wat op de bank, lopen wat rond. Bespreken waar zij vanavond uitgaan en o ja, we moeten straks spelen??! Ik kijk en spreek ze allen nog even aan Bo, Lisa, Britt, Romee, Do, Yvette, Pim, Laurens, Youri, Robin en Thijs. Misschien helpt deze individuele coaching, schiet door me heen.

Paul, onze scheidsrechter, geeft het startsein. Maxime die helaas geblesseerd is, drukt op het score-tijdbord en ik knipper een keer met mijn ogen en zie op het score bord dat we al achter staan met 0-3. Ik realiseer me als coach dat dit een (ook voor mij) een zware wedstrijd wordt.

Er is vandaag helaas niet een 6e team met bezieling, werklust en flow te vinden. Ik probeer als coach uiteraard van alles, zelfs omkopen met drank, maar niets lijkt vandaag te werken. ESDO schiet elke bal ook raak en bij OVVO stuitert hij op de korf en helaas steeds in de handen van de tegenstander. OVVO 6 heeft deze wedstrijd dan ook net niet gewonnen, de eindstand is 6-13.

Hierna ons tweede team. OVVO 2 die nog 0 punten heeft weten te behalen, zij moeten vandaag tegen KCR 2. Ik zie onze nieuwe trainer coach langs de kant staan. “Het is gewoon een oudere versie van Jelle, oftewel Paul Mulder” Ik zie vooral rust vanaf de kant, af en toe opstaan en even een aanwijzing geven. OVVO 2 wil duidelijk winnen. Ze knokken om elke bal, het is en wordt een spannende wedstrijd. Aan het einde wordt ook Roy nog ingezet. Volgens mij zie ik hem even naar zijn familie kijken waarna hij zijn schitterende wegtrek friemel bal scoort. Hierna nog een paar spannende minuten, de tijd tikt langzaam weg. Maar OVVO 2 houdt het hoofd koel. Alle reserves staan op de bank en tellen af en ja! OVVO 2 wint haar eerste zaal wedstrijd welverdiend met 16-15.

Oké en nu komt het, ons 1ste team mag gaan beginnen. Ik ga er eens lekker voor zitten. Eerst het voorstellen met het team van de week.

Anna, Lars, Bo, Saar, Mart, Jonathan, Ramon, Lotte, Tom, Owen, Julian, hand in hand komen zij met ons eerste team het veld oplopen. Trots zie ik de E4, E5 en E6 kijken met een blik: “hier wil ik later ook staan!”

Angela wenkt aan de zijlijn, van ‘kom maar en de kinderen rennen als een magneet naar haar toe, waarna ze in de kantine een zakje snoep krijgen.

De wedstrijd verloopt heel spannend, ik vind het ‘op het scherpst van de snede’. Hiermee bedoel ik dat ik het best wel fysiek vind, Remco wordt bijvoorbeeld grof voor de lijn onderuit gehaald, waarbij ik soms denk:

“goh scheids hier mag je wat mij betreft voor fluiten”. Ik ben, zo blijkt niet de enige die hier zo over denkt, ik zie de coaches Erwin en Auke luidt gebaren en roepen. De scheidsrechter reageert hier niet op.

Ook zijn grensrechter, die mij overigens deed denken aan de wederopstanding van Marco Pantani, was hierdoor niet op andere gedachten te brengen.

De wedstrijd ging verder en het score verloop ging zeer gelijk op.

Vooral verdedigend vind ik OVVO goed, maar dan vergeet ik de mooie doelpunten te benoemen van oa. vader Henk, Bas, Door en de mooie aanvallen waarbij ik Marnix heel sterk vind rebounden. Wat een sprongkracht heeft hij. het wordt 6-7 de spanning is om te snijden. Een groot gedeelte van het publiek, waaronder ook ik, hebben er alle geloof in dat we deze wedstrijd kunnen winnen.

De scheidsrechter fluit ondertussen zijn eigen wedstrijd. Dit wil zeggen, dat naar mijn mening, overtredingen gemaakt door OVVO worden ‘afgestraft’ met een vrije bal of strafworp en, omgekeerd liet hij vaak doorspelen, of zelfs een spelhervatting. Tja en wat kun je dan doen als coach langs de kant om dit tij te keren.

a. Je kunt gaan roepen naar de scheidsrechter, aangeven dat hij het niet juist ziet.
b. Je kunt roepen en lopen richting scheidsrechter om je punt duidelijk te maken.
c. Je kunt aan je team aangeven dat ‘je het ongeloof begrijpt’, maar dat we het vandaag dan maar tegen 9 mensen moeten doen en dat kunnen we vast en zeker!
d. je kunt………….. ja, er zijn eigenlijk best wel wat handelingsalternatieven mogelijk waarbij je doel is om de scheidsrechter duidelijk te maken dat hij (het liefst) twee kanten op gaat fluiten.

Neutraal en consequent, wat we altijd verwachten en hopen van een scheidsrechter.

Maar nu het effect. Stel iemand schreeuwt tegen mij dat ik moet veranderen, dat ik ‘het niet goed zie’, hoe reageer ik hier dan op?

Ga ik dan;
a. Mijn gedrag niet veranderen. “Wat denkt die ander wel om zo tegen mij te praten”.
b. Zeggen, bedankt dat je het zo duidelijk vertelt, ik ga het meteen veranderen.
c. Negeer en ga door met waar ik mee bezig ben.

Ik merkte dat we door deze acties, de scheidsrechter proberen te veranderen, maar zie de begin van deze column, we weten dat je contact moet hebben. De ander moet naar je willen luisteren, dus er moet ook ergens begrip zijn, of misschien wel een compliment over iets wat hij wel goed heeft gedaan.

Het resultaat is dat we niet meer in ons spel kwamen. Tegen de scheidsrechter én KCR gaan spelen en uiteindelijk totaal onnodig verliezen met 23-24.

Wat er vervolgens gebeurde heb ik denk ik niet gezien. Ik denk dat ik beelden vanuit Suriname aan het verwarren ben met Nederland. Ik leef denk ik nog in een jetlag. Dit hoop ik althans.

Vanochtend wijst Thijs me op een leuk filmpje van de mannen van de VI. Waarbij Johan Derkse en en René van der Gijp zeggen als ze het over een scheidsrechter hebben die niet goed kan fluiten: “laat hem op een blokfluit fluiten!”. Tja ook een suggestie.

groet Jacqueline