Dat sport en boeken soms samen gaan, verbaasd denk ik niemand. Zo worden er veel boeken geschreven over grootste sportmensen, zelfs sportverslaggevers schrijven velen boeken. Waar ik het vandaag over wil hebben is de (denk ik) onbewuste overeenkomst binnen onze korfbal sport en boeken.

Zo doet de huidige A1 mij heel erg denken aan een boek van Agathe Christie “Ten little Negro, and then there where none”. De A1 begon dit seizoen namelijk voltallig, zelfs met extra spelers, maar gaande het seizoen worden het er steeds minder. Eerst Daphne met een heftige knie-blessure, Willemijn met een hersenschudding, Jozua met een knie-kuit-been blessure, Mark kruisbanden, Mano zijn kuit. Youri valt in, maakt een mooi doelpunt en valt ook weer ziek uit. Kortom, ‘and then there where none’…. Vandaag kan de A1 met nét voldoende spelers naar Woudenberg. Hoe zuur is het dat zij dan in de laatste seconde verliezen met 22-21. Ik heb het boek ‘road to succes’ al klaar liggen, wie weet met dit boek in de handen, lukt het de coaches Devin en Ricardo wél om een volgende wedstrijd te winnen.

Dan ga ik naar het huzarenstukje van de avond, ik ga naar ons 1^ste team. Als ik in de kantine kom, vallen mij allereerst de blinkende ramen op. René Dijkkamp heeft deze allemaal schoongemaakt. Hierdoor zie ik bij binnenkomst nog beter een uniek moment. De schotklok bediener, niemand minder dan rustige Dani, wordt door de scheidsrechter verwijderd. Aanleiding is, “moet de tijdklok terug op 25 sec of niet”. Onze Dani is er stellig van overtuigd van niet (zowel OVVO, als ook de Meervogels vinden van niet) Volgens de scheidsrechter moest dit wel. Dit maakte dat Dani wordt weggestuurd van de jurytafel. (Of hij het later nog heeft kunnen bijpraten met de scheidsrechter, weet ik overigens niet).

Het 1^ste team begint deze week als een kookboek. Op de dinsdag training heeft de selectie nl. in plaats van training, met elkaar appeltaarten gemaakt. In het kader van samen toewerken naar een heerlijk eindproduct, is dit zeer goed gelukt. Zaterdag staat Henk naast de basis, misschien wel omdat hij teveel taart heeft gesnoept? Erwin zit ook niet op de bank als coach, ik hoorde dat hij zijn handen heeft gebrand.

Benjamin staat nu in de basis, alias ‘De wondersloffen van Sjakie”. Wat staat hij geniaal te korfballen met een grote glimlach staat hij in het veld, alsof hij wil zeggen “eindelijk kan ik eens laten zien wat ik in huis heb”. Remco als ‘Rupsje nooit genoeg’, wat een energie heeft deze man. Het lijkt of ik hem in de wedstrijd zie ontpoppen tot een man van 220 cm die echt alles kan.  Verdedigen dat wisten we al, maar nu gaan ook de meest onmogelijke schoten erin. Zelfs een doorloopbal gevolgd door een radslag, salto en eindigend in de split. Marnick als ‘Harry Potter’, ronduit magisch hoe hoog hij kan springen en zijn baltechniek. Bas als ‘Cars lighting MqQueen’, snel en zeer beweeglijk. En dan Roy. Sowieso mag hij echt niet stoppen met korfballen! Ik wil hierbij een fanclub voor hem oprichten. Ik denk de ‘Tom Poes’ in het veld, telkens op zoek naar een list om zijn tegenstander te slim af te zijn. Door als ‘Mega Mindy’, elke vrije bal is bij haar een doelpunt. Sommige hopen zelfs dat we geen strafworp krijgen, de kans dat Door een vrije bal raak schiet is nl veel grote. (Overigens maakt Door vanavond ook de strafworpen, toppertje!) Nikky als ‘Pipi Langkous’, met het motto ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’.  Jesse die zich als een soort ‘Barba Papa’ overal tussendoor worstelt, alsnog de bal heeft, wegtrekt schiet en….. vult u zelf maar in. Michelle is voor mij ‘Draakje Vurig’, zij zorgt ervoor dat het vuur weer aanwakkert. In het veld en buiten het veld. Zij zweept een ieder op. Wij krijgen er weer vertrouwen in.

Nu vergeet ik natuurlijk nog een andere belangrijke factor te noemen. Ik zie namelijk dat Auke het prentenboek van 2020, ‘De moppereend’ heeft gelezen en dat dit hem tot inkeer heeft gebracht. Dit keer staat hij rustiger te coachen langs de lijn. (Er mag overigens van mij nog wel wat extra lijm op zijn stoel. Minder opspringen vind ik prettig) Bijgestaan door een super bank met reserves. Dit is niet de B-side, de F-side, nee de M-side, met Joep, Jelle, Roy en Laurens als aanjagers. Al vanaf minuut één staan zij het team enthousiast aan te moedigen. Soms staan zij letterlijk in het veld. Dit is voor mij het alle mooiste om te zien.  Een reservebank die plezier en energie uitstraalt, publiek met een grote glimlach op het gezicht en weer pijn in de handen van het applaus. En (sorry René) ramen die weer vies zijn, van het enthousiast kloppen op de ramen.

Na de wedstrijd dus een feestje, helaas geen Pim, maar wel de dj’s Chantal, Kiki en Nicky. (Met, begreep ik later Rob vd Wilt als beheerder playlist op de achtergrond). Heerlijk dansen, swingen en een ouderwetse basbezetting met Jeroen en Barry (is back!) en bitterballen. Kortom ik heb een top dag.

’s Avonds zie ik de beelden van een ander team. De ‘Astrix en Obelix’ uit onze vereniging. “Er was eens een korfbal vereniging in Maarssen waarbij elke zaterdag alle teams fanatiek aan het korfballen zijn. Alle teams? Nee, een team bleef moedig weerstand bieden tegen de druk van de korfbalbond. Ze maakte het leven van de korfbaltegenstanders in de omliggende korfbalplaatsen niet gemakkelijk……………”

Zo is dit team, ik heb het over OVVO 6, dit weekend naar de Ardennen. Zij hebben gewoon tegen de korfbalbond gezegd: “nu even niet”. Het hele team is nu heerlijk met “Altijd scherpe prijzen met T&R reizen” naar een super de luxe villa gevlucht. Heel af toe krijg ik enkele beelden en ik kan u vertellen, ze zijn echt bezig met het maken van (tover)drank!  Ik denk dat elke tegenstander in de toekomst de bidons van dit team even goed moet checken op inhoud en promillage, haha.

Groet Jacqueline