Vanochtend voelt voor mij alsof ik uit een diepe winterslaap ontwaak.

Ik moet me weer een beetje haasten, appjes van de C3 stromen weer binnen. “Hoe laat moeten we ook alweer verzamelen? Spelen we in de OVVO-hal, of ergens anders? ” Voordat ik naar OVVO ga kijk ik nog even naar de schaats-vrouwen, die maar nét doorgaan naar de volgende ronde. Eigenlijk heel bijzonder de allersnelste vrouwen van de wereld bij elkaar, dat moet toch goed gaan?! Vandaag zie ik iets anders. Je moet ook een team zijn. Toen ik na de wedstrijd Antoinette de Jong hoorde zeggen: “Ik ben de zwakste schakel”, (zij gebruikte overigens zelf iets andere woorden), toen bleef het helemaal stil. Ireen en Irene zeiden niets….., de sfeer was om te snijden. Er staat hier heel duidelijk geen team, want volgens mij is er altijd in een team een zwakste schakel, toch? Oftewel, snelle mensen, maar geen snel team. De schaats-dames hebben nog een paar dagen om te focussen op hun gezamenlijke doel en gezamenlijke verantwoordelijkheid. Ik hoop dat dit nog goed gaat komen.

Ik stap op mijn fiets en denk aan de C3. Een team dat elke week op elke training en wedstrijd compleet is. Niemand moppert op elkaar in de wedstrijd. Ook niet als iemand een bal verkeerd gooit, of iets doet wat niet heel handig is.  Ze mopperen zelfs niet op elkaar als iemand te laat komt, zij zijn dan blij dat diegene er is. Ik denk dat Ireen, Irene en Antoinette zeker iets van de C3 kunnen leren, qua teamgeest én plezier. Plezier heeft de C3 namelijk elke week of zij nu winnen of niet. Vandaag heeft de C3 overigens nét niet gewonnen. Ondanks het publiek langs de kant, allemaal lieve ouders, opa’s en oma’s is het niet gelukt de winst te pakken.  

Na de wedstrijd kan ik weer koffiedrinken in de kantine!! Ik knijp eerst in mijn arm, maar het is echt waar. Er staan weer ouders achter de bar en je kunt weer heerlijk (bij)kletsen met elkaar. Wat heb ik dit gemist, ik wilde bijna niet weg naar huis.

’s Avonds speelt het 1ste en het 2e ook thuis. Ik zie op de OVVO-site dat het uitverkocht is (volgens de Corona-norm). Ik kan er niet meer naartoe.  Het doet mij denken aan de tijd van de korfballeague. Een uitverkochte OVVO-hal. Ik zie de pan met soep van Frank Backs al voor me. Gert-Jan die zenuwachtig rondloopt. De kaartverkoop met Wilma en Hetty. Thijs dit de schotklok ophangt en de zaal veegt. Dick, Jeroen en Barry in de keuken. Pim die zijn plaatjes gaat draaien. De BWA vlaggen gaan in het rond. Bart en Kempie met de badjas. Tim en Taco luid schreeuwend ernaast. Maarten, Robin en Rob in hun mopper hoekje. Bertina in de ‘ingang’ van het veld. Ome Jan en Anton Brouwer, de oudere jongeren, zitten naast elkaar op het bankje. De confetti kanonnen die worden gebruikt. De wedstrijdbal. En, misschien weer een idee voor de toekomst, OVVO-tv. 

Hugo geeft mij een por, ik schrik uit mijn droom. Samen zitten we op de bank de livestream te kijken. WOW en wát voor één. Met wisselende beelden, herhalingen en inzoomen, Diepe, diepe bewondering voor iedereen die dit mogelijk maakt. Echt supertof. 

Wat een goed zijn deze livestreamers.

Ik zie vanaf de bank de beelden van de jurytafel met Monique, Jaap, voorzitter Jan-Willem, Martin en super Sophie. 

Tenslotte zie ik een heerlijke wedstrijd. Ik zie een team! Ik zie eenieder knokken en juichen. Bas die zijn heer uitschakelt, waardoor de heer alleen maar gaat mopperen. Damaris die voor elke bal gaat. Jesse en Jelle (komt denk ik door de letters Je) die als een rosten in de branding staan te vangen. Iedereen is aan het juichen voor een mooi doelpunt van Jairus, maar er wordt ook gejuicht als Maike haar dame heerlijk blokt bij de vrije bal. Dit doet zij niet een keer, nee wel 2, 3, 4 keer! Deze dame neemt uiteindelijk niet meer de vrije bal. Ik heb genoten, echt waar.

Na de wedstrijd bedankt het 1ste het publiek en ook voor de camera de kijkers. Ik zwaai vanaf de bank hard terug. Ik hoop dat ze het hebben gezien. De volgende thuiswedstrijd ben ik weer van de partij. Ik heb er thuis van genoten, maar miste uiteindelijk wel het echte contact. Het af en toe op de ramen slaan en ook de lekkere bitterballen van Barry en Jeroen.

Groet Jacqueline