Gisteren ben ik niet op het OVVO-veld geweest. De regen, geen verplichtingen met de C3, maakte dat ik ervoor heb gekozen om lekker thuis te blijven. ’s Avonds ga ik naar een 25 jarig huwelijksfeest. Onze lieve vrienden, die we via korfbal hebben leren kennen, geven een mooi feest om dit te vieren. Op dit feest zijn veel korfballers aanwezig, of iig mensen die een link hebben met korfbal. Allen staan zij heerlijk te swingen en zingen op de muziek van DJ Pim.

Op het feest hebben we het ook even over de wedstrijd van ons 1ste team. “Ze hebben verloren”, zo hoor ik, “en Erwin heeft een gele kaart”. “Oh”, zeg ik, “en heeft het een positief effect gehad?” Soms kan een gele kaart, een soort extra ‘gif’ onder de spelers opwekken, waardoor ze beter gaan spelen. “Nee”, hoor ik, “OVVO ging hier zeker niet beter spelen”.

Maandag, bij de ledenvergadering, gaf Erwin een presentatie over zijn visie van korfbal. Hij begon deze presentatie heel ludiek met een goocheltruc. Hoe leuk zou het zijn als Erwin een volgende keer, zoiets in de wedstrijd zou kunnen toepassen. Als hij het niet eens is met een scheidsrechter, hij opeens een andere scheidsrechter kan goochelen, of hem laten verdwijnen. De bal opeens laten verdwijnen, of juist extra ballen erbij. Ik ben benieuwd of ik in de zaalcompetitie hier iets van ga zien.

Terug bij het feest, pakte de het feestvarken, de microfoon. Hij bedankt alle aanwezigen, ook blikt hij terug wat er in deze 25 jaar is gebeurd. Hij zegt opeens: “Ik wil de donor bedanken!” Het is helemaal stil. Bij mij flitsen ook beelden door mijn hoofd van wat er is gebeurd, Hoe we met zijn allen hebben geduimd en gehoopt op een donor. Het lange wachten, de spannende tijd. De operatie, onze knappe medische wereld, en vervolgens het opbouwen en weer leren vertrouwen. 

Het is allemaal goed gegaan en dit maakt dat wij dit mooie feest kunnen vieren. Er zijn vreugdetranen, waarop we zeggen: “Proost op het leven” en Pim snel de muziek aanzet met het nummer:

“Leef, alsof het je laatste dag is, Leef alsof de morgen niet bestaat, Leef alsof het nooit echt af is, Leef, pak alles wat je kan”.  

Vanochtend bij het wakker worden merkte ik dat alles indruk op me heeft gemaakt. Ik kijk in mijn portemonnee, gelukkig mijn donorcodicil zit er nog in. Ik denk aan korfbal, aan OVVO, mijn club, waar ik mooie vrienden heb. Aan de relativering, “het is maar korfbal, het is maar een gele kaart”. 

Groet Jacqueline