Misschien moet ik eerst beginnen met een paar kanjers van onze vereniging, de F1 en F2. Elke zaterdag staan Dex, Lies, Line, Luuk, Jay, Emma, Isa-Bella, Leona en Matte voor de taak om in ieder geval spelplezier te behouden. En, ik heb het zaterdag zelf gezien, elke week lukt het hen weer. De F1 zit nl in een (zware) poule, waardoor zij met ‘grote’ getalen verliezen. Na de wedstrijd van deze zaterdag heb ik een diepte-interview met Jay en Leona. Jay: “de ene wedstrijd lukte het ons bijna, als we nog een keer de bal konden afpakken. Dan hadden we gewonnen!”, zo vertelt hij met een grote glimlach op zijn gezicht. Leona: “De andere wedstrijd hebben we verloren, omdat het heel hard ging regenen”. Mooi hé dit commentaar. Vervolgens lopen ze naar de bar en bestellen een ijsje!!!! Op de dag dat ik jaloers ben op de wollen muts van Thea en de handschoenen van Ingrid.
De C3 moet vandaag tegen SGV C1 en hoewel de uitslag anders doet vermoeden, hebben ze heel goed gespeeld. Elke week zien de coaches én de ouders langs de kant, vooruitgang. De wedstrijd is nog wel lang en langs de kant willen de wisselspelers het liefst hun telefoon pakken. Super Mario is schijnbaar toch leuker dan kijken naar de C3, maar als duidelijk is dat je juist je team gaat helpen door hen aan te moedigen, gaan de telefoontjes in de tas.
Dan ga ik snel naar OVVO 3 kijken. Vandaag met inval coach Ronnie. Ronnie weet alle neuzen dezelfde kant op te krijgen en we zien een heerlijke wedstrijd. Helaas wel met een smetje, Laurens valt geblesseerd uit, maar dit gat wordt goed opgevuld. Marcel en Corneel zijn de super invallers. OVVO 3 wint heel gemakkelijk en overtuigend en na de wedstrijd benadrukt Ronnie nogmaals dat dit de eerste wedstrijd is dat OVVO 3 ‘de punten pakt’. Hij suggereert dat dit aan mogelijke coaching ligt. (Dit is een letterlijke weergave Mark, het zijn zeker niet mijn woorden).
Hierna ga ik kijken bij OVVO 1 en OVVO 2. Aangezien het, vind ik, heel koud en nat is, kijk ik op gepaste afstand naar deze wedstrijden. De afstand is overigens de mooie overkapping. OVVO 2 laat de punten liggen en verliest deze wedstrijd, maar OVVO 1 daarentegen laat zien hoe het moet. Regelmatig zie ik bij Bas, maar ook Jelle de armbeweging, die ook de scheidsrechter hanteren als er een goal wordt gemaakt bij rugby. Of Lee Towers, twee ellebogen tegelijk naar achteren, heerlijk om te zien. De parapluutjes van de dames langs de kant gaan dan heerlijk omhoog.
Toch is er wat mij betreft één opvallend ding deze dag. Het wisselbeleid, met name bij onze selectie. Nu kun je zeggen: “jij hebt makkelijk praten met de C3 en breedtesport. Wij hebben 12 spelers. We maken elke week 3 vakken en elk vak/ speler, speelt evenveel tijd. ” Bij OVVO 3 zag ik vandaag een ander wisselbeleid, Chantal vertelde: “toen het hard ging regenen, zei ik tegen Ronald, ik wil graag wisselen”. Bij OVVO 4 ging Robin M. mee als wisselspeler. Toen aan hem werd gevraagd of hij erin wilde zei hij: “mij niet bellen”. Hij bleef lekker in zijn warme jas in de dug-out. Maar al wissel moet je toch (minimaal) kans hebben om erin te komen?!
Bij OVVO 1 en OVVO 2 zie ik veel wissels zitten, maar deze blijven zitten. Vervolgens zie ik veel ‘oude garde’ in het veld verschijnen. (Sorry Henk en Remco, ik wist even geen andere omschrijving). Ik denk door mensen juist het vertrouwen te geven, en dus ook de speeltijd, zij beter zullen gaan worden. Talenten en vaardigheden kun je juist vergroten, door te oefenen.
Ik ben fan van Marc Lammers en lees verder o.a. op zijn site:
“Weet je waar wij coaches veel van kunnen leren? De coaching, die Play Station toepast. Als je een level niet gehaald hebt, krijg je een opbeurende tekst te zien en/of tips hoe je het level wel kan halen (feedforward). Als je het level haalt, krijg je in beeld een positieve beloning in woord of beeld te zien, waardoor je als speler denkt: “Wouw, nog een level proberen”. Play Station beheerst het positief motiveren van hun gamers zeer goed.”
(Ik vraag me overigens hierbij af of de C3, met hun telefoontjes langs de kant, mij ook iets proberen duidelijk te maken😉)
Na de wedstrijd van OVVO1 ga ik snel naar huis, dikke sokken en warme chocomelk wachten op mij. Later hoor ik dat Lisanne, Nikki, Julia, Kiki en Paulien, onder toeziend oog van Rene Dijkamp en Bertina de bar en keuken draaiende houden. Om 00.00 uur sluiten zij deze OVVO-dag af.
Groet Jacqueline
