Uiteraard is achteraf makkelijk praten, sommige zullen misschien zeggen, achteraf is ook mooi wonen, maar ik weet nog niet wat ik van deze zaterdag moet vinden. Laat ik eerst een, in mijn huis, prangend thema bespreken, namelijk het schoolkorfbal. Een van de organisatoren woont in mijn huis en regelmatig hoor ik hem zeggen: “niemand kan of wil er zaterdag 22 juni helpen bij het schoolkorfbal?!” Ik weet dat velen deze column wekelijks lezen, dus hierbij een oproep namens mij. Wie kan en wil er as zaterdag 22 juni helpen bij het Schoolkorfbal. Je kunt zelfs kiezen wat je wilt doen, bij een spelletje staan, schoonmaken, de bar er is genoeg te doen. Namens de schoolkorfbal commissie alvast bedankt!
Bij ‘wat is wijsheid’ wil ik het ook niet hebben over Robin Brouwer, die in navolging van een eerdere coach uit het 3e team, ook even in het veld ging staan. Robin scoorde, net als de andere coach, een schitterend afstandsschot, zelfs gevolgd door een doorloopbal op snelheid. Ik vrees dat door deze acties niemand het 3e team volgend jaar wil gaan coachen, want je weet nu al, als coach ben je dan verplicht om even mee te spelen én te scoren.
Nee, ik wil toch een knuppeltje in het hoenderhok gooien bij wat ik zaterdag bij ons 1ste team zag. Ik zeg nadrukkelijk een knuppeltje, want ik weet het eigenlijk ook niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Voor degene die niet op de hoogte zijn, ons 1ste team moet winnen met 8 doelpunten verschil van Oost-Arnhem én de Meeuwen moeten verliezen en dan, is het 1ste gehandhaafd. Oftewel er staat dus sportief wat op het spel deze middag.
Er is vandaag veel publiek. Pim zorgt voor een gezellige sfeer op ons terras. Hedde loopt rond met een centimeter, om te kijken hoe groot onze uitbouw zou moeten worden, opdat we bij een volgende wedstrijd heerlijk onder de overkapping gaan zitten. Een aantal mensen kunnen buiten de spanning niet aan en gaan heerlijk binnen zitten kijken bij de voetbaldames, Nederland tegen Kameroen.
In het veld staat niet het team van de legends, anders had ik er ook in gestaan, maar het scheelt niet veel. Tim, Willem, Michelle schitteren op het veld. Mooie acties van Willem, Tim alsof hij nooit is weggeweest en Michelle met een zeer belangrijk, sturende rol. Ja, maar waar is onze jeugd dan? Vraag ik me af. Om als team goed te functioneren is vertrouwen heel belangrijk. En per slot, moeten we volgend seizoen verder. Een aantal spelers die nu in de basis staan hebben aangegeven, niet door te willen gaan. Moet je dan niet juist al degene de kans en het vertrouwen geven, die volgend jaar wél door gaan?
Ik weet het ook niet. Ik hoor wel wat geroezemoes om me heen. Uiteindelijk denk ik: “gelukkig hoef ik de beslissing niet te maken. Ik ben niet de hoofdtrainer”. Ik kijk maar even naar onze Nederlandse voetbal vrouwen en zie een niet hele goede wedstrijd. Of ben ik dan te kritischer naar deze dames, i.t.t. ons mannen Nederlands elftal. Mmmmm ook weer een goede vraag. Uiteindelijk winnen de Nederlands voetbaldames overtuigend met 3-1. OVVO wint ook met 21-17. Een mooie overwinning, maar helaas niet genoeg om te handhaven.
Aan het einde van de wedstrijd zitten er drie lieve mannen op een bankje, Robert, Jaap en Jan-Willem. Ik stel de vraag aan hen, ‘Wat is wijsheid?”, waarop zij in koor tegen mij zeggen. Loop even naar de bar en haal wat te drinken voor ons, dat is pas wijsheid.
’s Avonds op de bank heb ik een antwoord. Omdenken; Tim, Michelle en Willem zijn niet (te) oud, ze zijn gewoon te vroeg gestopt.
Groet Jacqueline