Vanochtend kijk ik op de bank de massastart bij het damesschaatsen. Ik zit op het puntje van de bank en doe onbewust helemaal mee. Links, rechts, rustig an, pas op, kijk uit, niet vallen!! Ik zie Irene Schouten en Marijke Groenewoud. Ze zijn wat van plan, maar….. iedereen is uiteraard wat van plan. Iedereen wil uiteindelijk de fel begeerde goudenplak om haar nek. Iedereen wil 1ste worden en de voldoening voelen van al die jaren trainen. Elke dag, discipline, focus en gaan. “Chips”, opeens tolt Marijke op de grond, haar race en droom zit erop, maar we hebben nog een troef. Irene gaat, maar wordt ingehaald en dan, ik sta op van de bank en roep, “Kom op, je kan het. kom op! ” En alsof ze het hoort, gaat ze erop en erover! Yes, WE HEBBEN GOUD!!!!  

Mijn dag, wat, mijn weekend kan nu al niet meer stuk. Wat hebben ‘we’ het goed gedaan op de Olympische spelen, wat zijn ‘we’ toch goed. Als je maar focus en een doel hebt en een beetje (sportief)geluk, dan komt het goed.

Ik rij naar OVVO-hal, de C3 gaat om 11.00 uur starten, deze keer met een livestream. Ik denk dat ze hierdoor iets zenuwachtiger zijn. De focus is, ‘zit mijn haar en rokje wel goed’, ipv we moeten tegen Mia en we gaan voor de winst. Dit gebrek aan focus zie ik terug in de wedstrijd. Hele goede onderscheppingen, maar daarna gooien we de bal gewoon weer in de handen van Mia. Tsja, dan maken we het Mia wel heel makkelijk. Je kunt bijna zeggen “we geven het weg op een presenteer blaadje”. In de rust probeer ik de focus te herpakken, maar helaas. Mia benut de kansen en wij niet alle kansen, hierdoor verliezen we vandaag met 2-7. 

Ik ga terug naar huis en kijk nog naar Irene in de herhaling. Wat is zij goed én leuk. Ook alle andere interviews, Jorit Bergsma die een traantje laat voor Irene (hoe mooi) en Sven Kramer die in gesprek met Bert Maalderink na de wedstrijd terugblikt op 17 jaar topsport. Ik kan het mij bijna niet voorstellen, 17 jaar discipline. Ik zie op youtube een interview van hem https://www.youtube.com/watch?v=XYhFpvZyPyg&t=4s  Elke dag trainen en hard werken, voor die ene wedstrijd. Dikke bewondering voor alle topsporters!!!!!

Tsja en hoe klein is dan de stap naar OVVO 5. Vandaag tegen Fortisimo. OVVO 5 is altijd één en al focus op de DERDE helft. Ik denk dat om deze reden de mannen van de livestream deze wedstrijd niet hebben opgenomen. OVVO gaat soepel van start, een mooie wegtrek van Stijn en een doelpunt. Daarna gaat het wat over en weer, maar Fortisimo weet al snel het gat te slaan. OVVO kijkt tegen een achterstand aan van 4 doelpunten.  Het publiek, Monique, vriend Britt en ondergetekende gaan wat meer op het puntje van de bank zitten. Ik begin net als vanochtend tegen Irene hen aan te moedigen. “Jullie kunnen het!” Alle wisselspelers op de bank (en dit zijn er bij het 5e heel veel) zetten de wave in. Ook zij beginnen elkaar aan te moedigen. Er komt wat meer actie in het spel. David weet de korf gelukkig wél te vinden, hij scoort schitterende afstandsschoten. Het publiek en alle wisselspelers gaan erin geloven. “Yes, yes”, net als vanochtend bij Irene, erop en erover, maar helaas. De achterstand is ingelopen, maar scheidsrechter Wiebe fluit af bij de stand 13-13. Ik denk gezien het spelverloop een terechte eindstand.  

In de kantine staat OVVO 4. Zij verwelkomen het 5e. OVVO 4 hoeft vandaag niet te korfballen, omdat de tegenstander geen team ‘op de been’ kan zetten. Om de teamspirit te behouden hebben ze met zijn allen in de kantine afgesproken voor een praatje en een drankje, echt gezellig en goed voor het team gevoel. Na enige tijd ga ik tevreden naar huis wetende dat Marcel bezig is met een eigen livestream én OVVO 5 duidelijk de winst pakt in de DERDE helft.

OVVO is voor mij goud:-) 

groet Jacqueline