Zaterdag is voor veel teams; ‘ de dag van de laatste minuut’. Toen ik de OVVO-hal binnenkwam hoorde ik alle mooie verhalen over de laatste minuut, bij diverse wedstrijden; De A1, waar Job het winnende doelpunt scoort in de laatste seconde.
OVVO 5, waar Yvette de winnende doorloopbal (ja je leest het goed, een doorloopbal) scoort, in de laatste minuut.
OVVO 4, waar onze Kempie de winnende scoort. “Ja, ik moest wel”, aldus Kempie. Manuel riep: “Als jij de winnende scoort, dan regel ik een BBQ voor het hele team!” “Ja, dan weet ik wat ik moet doen. Dan zorg ik ervoor dat mijn team heerlijk gaat eten”, aldus Kempie.
OVVO 3 heeft ‘gewoon’ gewonnen, met een ruime uitslag. Zij staan overigens bovenaan!!!!!
OVVO 2 heeft alleen, net, niet gewonnen.
En, oh ja, in het rijtje van blessure leed hebben we er nog eentje bij. We hebben nu: Ivo, Jairus, Jelle en Mark. Er is een liedje en die gaat van “10 kleine visjes, gingen naar de zee”. Zo begint de OVVO-selectie met 10 heren, dan 9, dan 8, dan 7……. “steeds was er één visje minder”. Ik hoop niet dat dit blessure leed ons boven het hoofd hangt. Nadat ik al deze nieuws-flitsen tot me heb door laten dringen, ga ik weer heerlijk om mijn ‘oude’ plek zitten. Gezellig tussen Erica en Johan.
Het voorstellen van de teams gaat beginnen. Daan roept netjes eerst alle spelers van Wit-Blauw op. Daarna komen de spelers van OVVO, met onze pupillen van de week. Ik zie het meteen bij het oplopen. Ik zie iets anders dan vorige week. Ik zie weer plezier in de ogen van iedereen. Sharky met zijn high-five. Alle stralende pupillen van de week, die heel enthousiast zwaaien naar de papa en mama’s. Als laatste komt Pieter aan de hand van Marnick het veld op. Iedereen gaat hard joelen en juichen. De toon is wat mij betreft gezet.
Waar o.a. Damaris vorige week voor mij de aanjager was. Zie ik dit vandaag bij Pieter. Hij zorgt vandaag voor positief vuur en vlam in de wedstrijd. Iedereen doet er een stapje bij. Remco zelfs heel veel stapjes. Wat is hij snel, wat kan hij goed verdedigen. Hij was zelfs met zijn doorloopballen, sneller dan de bal. Nicky, Willemijn en Sam heerlijk scoren. We zijn aan het uit-verdedigen. Jozua is onfire, zoals ik hem vroeger in de A1 zag spelen. Damaris is als Speedy Gonzales overal en nergens. En Marnick staat heerlijk te rebounden. OVVO is een geoliede machine.
Heerlijk om te zien. Ik hoor zelfs de BWA trommelen en later “Maarssens kwartiertje” roepen. Het is voor mij heel verwarrend als ik dan ook nog Gert-Jan onze ‘oude’ leage-manager zie rondlopen. K3 zie zitten (oftewel de zusjes de Klein). Thea en Ineke weer op hun vaste plekje in de kantine. Cindy achter de knoppen bij de jurytafel, met alleen maar gezellige mannen om haar heen.
OVVO 1 loopt uit naar 8 doelpunten verschil. Maar je weet.: We komen uit Maarssen, dus helemaal ontspannen zitten Erica en ik niet helemaal. We gaan wisselen van spelers en ja dan merk ik dat ik het allemaal niet meer snap. Ik zal proberen uit te leggen wat ik bedoel.
Als je een huis gaat bouwen, begin je met de fundering, toch? Die moet stevig zijn.
Je kunt wel stevige muren neerzetten, maar deze kunnen snel omvallen, als er geen goede fundering is.
Mijn bruggetje naar OVVO; Je kunt wel oude stevige muren (lees oudere spelers) neerzetten, maar je moet ook werken aan de fundering. Oftewel onze jonge spelers uit het tweede. We moeten mensen vertrouwen en kansen geven. Niet steeds terugvallen op die kant en klare prefab muren.
Zogezegd; Wie jong vertrouwd, weet hoe hij een fundering bouwt.
Groet Jacqueline
