Ik fiets naar OVVO en word overvallen door nostalgie. Wat is het alweer lang geleden dat ik in het dorp tijdens het schoolkorfbal de stem van Ank Veerkamp hoorde. ‘Willen voor de volgende ronde de Sanderschool en de Savornin Lohman school zich gereed maken.’ Dit waren jaren geleden de school-derbys.
Soms hoorde ik mijn naam omroepen. Ik moest dan een wedstrijd fluiten, maar zat nog thuis. Als ik dan heel hard ging fietsen was ik nog nét op tijd.
Ank zei dan: ‘Ik heb je net omgeroepen, ik dacht Jacq is het vergeten.’
‘Nee hoor’, zei ik dan. Maar als ik Pinokkio was geweest, wat mijn neus heel lang geworden.
Het was toen gewoon, dat oudere mensen achter de speaker zaten. Ook dat deze oudere mensen het schoolkorfbaltoernooi organiseren.
Dit jaar is alles anders. Het Schoolkorfbaltoernooi wordt door de jongste commissie ooit georganiseerd én dus ook gespeakerd. De boys zitten te glunderen achter de ‘mic’. Er is een jonge commissie en dat zullen we weten ook. Het programmaboekje wordt niet uitgeprint (is toch zonde van al het papier), het is digitaal. Alle uitslagen worden niet op een groot vel geschreven. Deze worden nl meteen digitaal verwerkt en kunnen kinderen en ouders ook online zien. Ten slotte zijn mensen nieuwe leden aan het werven. Zij kunnen zich aanmelden via een QR-code. Poeh héy, daar kom ik aan met mijn old-skool papier, stiften, plakband en nietjes.
Het gaat vandaag allemaal super gesmeerd. De wind staat goed. De internetverbinding werkt en de nieuwe vlag wappert vrolijk in de wind.
Er zijn vandaag 45 teams die allemaal wedstrijden tegen elkaar spelen en als zij even niets te doen hebben kunnen ze naar de meisjes van het snoep. Ook kunnen de kinderen een onbeperkt ‘springkussen arrangement’ kopen. Haha, betrapt! Hier krijgen de kinderen, als zij hebben betaald, met stift een kruis op hun hand.
Ik verwacht van de schoolkorfbalcommissie dat zij volgend jaar de kinderen met een chip gaat inplanteren. Zodat ze vervolgens langs een scanner kunnen lopen bij het springkussen.
Nu zitten bij het Springkussen een paar leuke meiden. Overal om mij heen zie ik jeugdspelers die zich volop inzetten voor OVVO. Zij zijn wedstrijden aan het fluiten. Sommige geven een superleuke sport-clinic, met maar liefst bijna 50 kinderen. Het is te veel om op te noemen. Wauw, mijn OVVO hart groeit en groeit.
Wat hebben we toch een super cluppie. Op 8 juni vieren we ons 90-jarig jubileum.
Maar laten we niet alleen maar terugkijken en het hebben over onze oud-leden. Laten we ook vooruitkijken naar onze jeugd die nu al zoveel taken op zich nemen.
Ik zie de jeugd in de rij staan als kampbegeleider. Ik zie hen in de kantine staan, wedstrijden trainen,
coachen en fluiten.
#OVVOzijnwemetzijnallen, werpt zijn vruchten af!
Wat ben ik blij met onze jeugdleden.
Zij zorgen ervoor dat we het 150-jarig jubileum nu al kunnen noteren.
Groet Jacqueline
ps: Ik heb mij ingehouden en geen namen genoemd van jeugdspelers die hebben geholpen. Ik ben namelijk bang dat ik dan spelers ga vergeten te noemen. Dus nogmaals allemaal BEDANKT!