Bij de taken en verantwoordelijkheden van de voorzitter staat in ons Huishoudelijk Regelement: “Representatie van de vereniging bij overheidsinstanties en andere verenigingen.” Tja, dacht ik toen ik dit las, hoe vaak zal dat nou voorkomen? En in Corona-tijd al helemaal niet…
Dat bleek een vergissing, want juist vanwege Corona had ik deze week een gesprek met burgemeester Reinders en wethouder Veneklaas. Samen met tien andere sportbestuurders was een digitaal ‘benen-op-tafel-gesprek’ georganiseerd. Het ging over de vraag hoe het sportverenigingen in Stichtse Vecht vergaat in het Corono tijdperk. En zo hoorde ik verhalen over de badminton in Breukelen, de hockey in Loenen, de atletiek in Maarssenbroek, de tennis in Nigtevecht en ga zo maar door.
Het was goed om deze verhalen te horen, omdat je als verenigingen toch allemaal voor min of meer dezelfde vragen staat: hoe hou je leven in de brouwerij, hoe ga je om met je sponsoren, wat doet Corona met je ledenaantal, en zo voort. En hoewel de vragen hetzelfde zijn, bleken er verschillende antwoorden gegeven te worden.
Nou ben ik natuurlijk totáál niet objectief, maar toch durf ik wel te stellen: ‘we’ doen het goed! Waar in sommige verenigingen echt helemaal niets meer gebeurt, kon ik vertellen over het uitlenen van korfbalpalen en de #OVVOKorfbaltThuis-challenge, over de oliebollenactie, over het trainen door de jeugd op het veld vanaf januari, over de verschillende digitale activiteiten zoals de Online Jeugd Quiz, over de OVVO-mondkapjes en over hoe we proberen onze sponsoren te ondersteunen. Vooraf had ik Ineke van de ledenadministratie nog even gebeld met de vraag of OVVO last heeft van veel opzeggingen. Wat bleek: vorige maand hebben we er twee jeugdleden bij gekregen…! #OVVOzijnwemetz’nallen+2
Onlangs haalde ik m’n dochter op van trainen. Omdat ik even wilde checken of het qua Corona-protocol allemaal goed ging, fietste ik door naar het veld. De lampen stonden aan, de muziek ook (lekker hard!) en onze A en B jeugd speelde vier-tegen-vier onderlinge partijtjes. De sfeer was uitgelaten, er werd veel gelachen en weinig gescoord. En net zoals ik soms wel eens even met m’n ogen dicht blijf staan om te genieten van de kracht van de zon op m’n gezicht, bleef ik daar ook staan genieten van de energie van korfballende jeugd. Een soort vitamine-boost. Heerlijk…! Ik gun het ons allemaal (ook de senioren!) dat dit weer ‘normaal’ wordt!