Ik hoorde het op radio 1; deze week is het  de  ‘Week van de Scheidsrechter’. Als ik het op internet ga opzoeken, blijkt het een initiatief van de KNVB te zijn. “Een sportbreed initiatief waarbij het uitspreken van waardering voor de arbiter centraal staat.

Zij maken het immers mede mogelijk dat zo veel voetballers wekelijks op het veld van het spelletje kunnen genieten!”

Ik denk aan mijn column van vorige week, “hij was gewoon een week te vroeg”. Tegelijkertijd, mensen bedanken kun je nooit genoeg doen. Dus een ode aan de scheidrechter. We hebben ze nodig, Ik denk hierbij ook terug aan de tijden dat Hans Smit en Wim Cappon onze wedstrijden floten. Wim Cappon met van die mooie zwart-witte sokken, hoog opgetrokken tot aan zijn knieën.  Altijd, ook al floot hij de aller kleinste jeugd, in zijn scheidsrechter uniform. Ook ging hij dan nog wat uitleggen en aanwijzingen geven. Dit duurde soms zo lang, dat wij kinderen het alweer koud kregen. Dit was ook de tijd dat we de scheidsrechter met ‘u’ aanspraken. Tsja tijden veranderen zullen we maar zeggen.

Maar sommige vragen zich nu misschien af, waarom word je eigenlijk scheidsrechter?  

Ik zal een aantal overwegingen opsommen, maar ongetwijfeld mis ik er een paar.  Allereerst kun je jezelf als scheidsrechter op persoonlijk vlak sterk ontwikkelen. Je leert namelijk snel beslissingen te nemen. Je moet in een split second reageren of iets een vrije bal is of niet. Je moet je beslissing (leren) verkopen. Dus indien nodig stoïcijns kijken bij je beslissing, of even wegkijken (als mensen gaan mopperen), of toelichten waarom je deze beslissing hebt genomen. Of je biedt je excuses aan voor een fout. Je houding is belangrijk, wat straal je uit. Als scheidsrechter ben jij degene die uiteindelijk onmisbaar is voor de wedstrijd. Nu vergeet ik nog het allerbelangrijkste, het is ook leuk om te fluiten.  Oftewel als je scheidsrechter bent kun je tijdens elk sollicitatiegesprek of functioneringsgesprek,  zeker benoemen dat je om deze reden over (extra) kernkwaliteiten beschikt.

Terug naar zaterdag. Het zal bij ‘de week van de scheidsrechter’ ook geen toeval zijn, dat Cees van de Maas op het OVVO-veld rondloopt. Hij is/ was scheidsrechter in hart en nieren.  Ook hij hoorde dat er vandaag 2 scheidsrechters niet zijn komen opdagen, ze waren het ‘vergeten’.  Wel een heel zwak excuus tegenwoordig met al onze high-tec apparaten, waarbij je zelfs je hartslag, stappen-teller, calorieverbruik en nog veel meer dingen kan opvragen. Lukt het dan echt niet om een ‘kruisje op je hand te zetten’, zodat  je niet vergeet een wedstrijd te fluiten? Ik pleit hierbij dan ook voor een boete als mensen niet komen opdagen bij het fluiten. Een vrij hoge boete, zodat je het echt niet gaat vergeten. Ik denk zelf aan 50,- euro.

Gelukkig heeft OVVO 6 vandaag wel een scheidsrechter.  Paul Hoitink gaat de kampioenswedsstrijd van OVVO 6 fluiten.  Bij dit team is er sinds kort ook een spelend coach. Eerder was dit een gewoonte bij het 3^e team, waarbij Robin Brouwer en ik in het veld onze kunsten mochten laten zien. Nu ook in het 6^e team, waar Hugo in de basis staat. Als een jonge hinde dartelt hij door het veld, ik waan zelfs dat zijn haar een aantal centimeter groeit en het in zijn gezicht wappert. (Of is dit wishful thinking, haha)  Het team geeft Hugo de eer om de eerste twee doelpunten te scoren, dit past namelijk in de traditie van Robin en Jacqueline. Hierna zie ik een oppermachtig 6^e team de wedstrijd naar zich toetrekken en winnen met 17-5.  De toppers zijn Kampioen!!! 

Vanuit OVVO krijgt het 6^e het aller mooiste cadeau, zij krijgen de eer om vandaag de kleedkamer en kantine schoon te maken. En ook dit doen zij perfect. Ook Hedde Brouwer die om 16.00 uur nog even het kunstgras komt maaien, is uitermate tevreden met de collectieve schoonmaak activiteit van dit team.  Aan de bar wordt al snel een kampioensetentje geregeld. As zaterdag met zijn allen naar Asian Delight. Nu nog kijken of ze korting krijgen wanneer ze zeggen dat Rob Brouwer een actie heeft bedacht voor het 6^e team.

Groet Jacqueline