De coronaperiode duurt en duurt maar. Om mij heen zie ik gelukkig mensen zich nog steeds vasthouden aan de welbekende 1,5 meter. Het korfbal is heel voorzichtig weer in een opstart fase.
Ik zie een voetbalwedstrijd op tv, zonder publiek. (Ik vind dit overigens bij sommige wedstrijden niet eens zo gek idee). De horeca en bioscopen zijn nog dicht en dus ben ook ik noodgedwongen vaker thuis te zijn. Ik ben nu meer aan het Netflix kijken, boeken lezen. Ik was in het begin nog aan het puzzelen, maar dit is ook weer ‘over’ en ik kijk vaker op Facebook en de OVVO-site. Iemand vertelde mij; Sta regelmatig stil bij het geluk van gisteren, dan verander je jezelf in een optimistischer persoon. Nu ik probeer het gewoon.
Nu zag ik opeens een hele aparte foto geplaatst door René Oostrom. Ik zag in aanvang niet goed wat het was, ja, er staat OVVO op, maar wat is het nu? Ik denk dat René gedachten kan lezen, want hij heeft er meteen een onderschrift bij gezet: “20 jaar geleden alweer…. Sloop kantine OVVO aan de Stationsweg”. Vervolgens gebeurter best veel bij één rare foto. Je ziet namelijk geen mensen op de foto, je ziet wat hout en verder niets. De likes en reacties stromen binnen; “wat leuk memories, weet je nog? Jan Noordermeer, Jan Meester, Wim Cappon met het scorebord, Mart van Willigen, Irma Cappon, Hilda v.d. Akker, Wilma van Haaften, Jan v.d. Linden, een Sinterklaas op een Zundapp in de kantine, Henk en Ria Schuurman, Edwin en Jos, het slopen van de bar. Maar dan ben je er nog niet, de commentaren onder deze foto gaan verder. We gaan terug naar alle leuke feestjes die er zijn geweest. Nee, nog niet met onze Pim, die was daar toen nog te jong voor. Feestjes bedacht door een super activiteiten commissie met de volgende thema feesten; Beach – party (ik herinner me Gert Dingemans met snorkel rondlopen) en de hele kantine lag vol met heel veel kuub zand.Diverse aanhangers zij er leeg gestrooid. De Tiroler-avond, er lagen boomstammen in de kantine en die gingen we zagen met veel ‘Trioler drankjes’. De Playback show waarbij Alex en Irene ‘Paradise on the dashbordlight’ speelden en beide van het podium vielen. Het Country feest, met natuurlijk allemaal strobalen in de kantine. Het Sinterklaasfeest, waarbij de Piet zo hard op de kleine ruitjes ging kloppen, dat zij kapot gingen. Een casino-avond, die bijna niet onder deed aan een echt casino. Een ieder in smoking en avondjurk. En los van al deze feestje had je dus de fameuze bar. Voor oa. Sabine was deze bar een fantastisch dansplek. En wat voor mij ook hierbij hoort is het Pinkstertoernooi, georganiseerd door Jaap Veen. Vele teams en verenigingen op ons terrein, die vervolgens allemaal blijven slapen. Sommige in gast gezinnen en sommige op het veld. ‘s Avonds een super feest, dat op een gegeven moment toen al zo’n succes was, dat we echte bewaking op het veld hadden. Oa. Jos op zijn klompen. De volgende ochtend was er dan een gezamenlijk ontbijt op het korfbalveld. Hoe vet was dat?
OVVO 20 jaar geleden, we hadden een zeer authentieke kantine, een gravel veld met het echte nostalgische gravel waarbij je hele schoenen al na 5 minuten helemaal oranje waren. Het grasveld met al zijn knollen en pollen, waar elke tegenstander tegenop zag. Misschien was dit wel ons geheime wapen? De kleedkamers waar de verlichting het niet altijd deed, maar geen nood Ronald Veerkamp zetten zijn brommer gewoon in de kleedkamer, startte hem en voilà, er was licht. Tsja ik kan nog wel even doorgaan, maar daar zal ik jullie niet verder mee vermoeien.
René in ieder geval bedankt voor deze foto en deze, voor mij, leuke herinneringen. Misschien dat we de komende periode, met deze wedstrijd stilte, nog wat meer ‘naar boven kunnen halen’. Ik lees net ook in een artikel dat “Melancholie een moment van stilstand in een maatschappij van racen en rennen is: het is een periode van reflectie en even tot jezelf komen.” En ik lees verder: “Melancholie is juist ideaal als nieuw startpunt. Mooie herinneringen kunnen je stimuleren om iets nieuws te creëren”.
Ik kijk uit naar een volgende foto.
Tot volgende week.
Groet Jacqueline