Lees hier het AD bericht over Laurens Verkerk!

Laurens (27) leerde weeskinderen in Oekraïne korfballen, nu brengt hij medicijnen en schoenen

Laurens Verkerk (27) introduceerde járen terug zijn favoriete sport in een kindertehuis in Oekraïne: korfbal. Deze week gaat hij medicijnen en schoenen brengen. ,,Ik heb hen in mijn hart gesloten. Ik wil het allerbeste voor ze.”

Kijk niet vreemd op als in een klein Oekraïens dorpje kinderen lopen met sportkleding van de Maarssense korfbalvereniging OVVO. Laurens, trainer bij de club, schonk een paar jaar geleden oude shirts aan het kindertehuis en zorgde ook dat er korfbalpalen kwamen.

Maarssen en het Oekraïense weeshuis hebben grote betrokkenheid met elkaar. Zo’n vijftien jaar geleden vingen  Maarssense gezinnen jaarlijks kinderen uit Wit-Rusland op. Ze woonden in het stralingsgebied van het Oekraïense Tjechnobyl en konden in Nederland een paar weken in een andere omgeving zijn.

Lviv

De Stichting Hulp aan Kinderen (HAK) richtte daarna de aandacht op Oekraïne, waar een plan was om een tehuis voor kinderen te realiseren. Er was veel geld en inzet voor nodig en vier jaar lang organiseerde de stichting zomers een werkweek waarin Maarssense jongeren meehielpen om het tehuis in de buurt van Lviv van de grond te krijgen.

Zijn moeder zat in het bestuur van de stichting en Laurens ging steeds mee op werkweek. ,,We hebben met allerlei klussen meegeholpen: bijvoorbeeld het leggen van de fundering en later met schilderen en laminaat leggen. In 2015 is het tehuis Children’s Path geopend.’’

Na de bouw stopte de stichting ermee, maar Laurens en zijn moeder bleven op eigen houtje betrokken bij de kinderen. Ze gaven praktische en financiële steun. ,,Ik heb een goede band met ze opgebouwd en hen in mijn hart gesloten. Ik wil het allerbeste voor ze. Ik ben er nu zo’n acht keer geweest en het geeft me steeds een goed gevoel om er te helpen.’’

Verhalen

En ondersteuning kunnen de jonge bewoners – van 6 tot 18 jaar – wel gebruiken. Hun ouders willen of kunnen niet voor hen zorgen, of leven niet meer. Achter de kinderen gaan soms schrijnende verhalen schuil. Het leven op het West-Oekraïense platteland is bovendien soms primitief, weet Laurens. ,,Je moet niet gek opkijken als er een paard en wagen voorbij rijdt.’’

In 2019 bracht hij zijn tweede passie mee: korfbal: ,,Ik speel al vanaf mijn vierde jaar. Het leek me mooi om de kinderen ook in contact te brengen met korfbal. Met de opbrengst van een bazaar van mijn kerk heb ik twee korfbalpalen kunnen kopen. En toen mijn club OVVO zich afvroeg wat ze met oude shirts konden doen, wist ik wel een bestemming.’’

Resultaat is dat in de grote achtertuin van het tehuis kinderen kunnen korfballen. Soms trekken ze de blauwe shirts van de Maarssense club aan. ,,Ze vinden het erg leuk en spelen het op hun eigen manier. Er zijn echte fanatiekelingen bij en als wij er zijn willen ze laten zien hoe goed ze in de korf kunnen gooien.’’

Na de inval van Rusland vluchtten de kinderen met begeleiders naar een vakantiehuis in Polen. Ze krijgen er hulp van een Amerikaanse organisatie. Ze waren aanvankelijk bang, maar nu gaat het goed, zegt Laurens.

Om er in deze moeilijke tijd ook voor ze te zijn, rijdt hij samen met familie vrijdag naar Polen. ,,Ze hebben grote behoefte aan schoenen en we hebben er veel gekregen van een Maarssense winkel. We hebben ook medicijnen en tandenborstels ingezameld. En door verschillende donaties kunnen we ook 12.000 euro meebrengen. Zo’n grote steun hadden we niet verwacht.’’

De kinderen hopen snel weer terug te kunnen naar Oekraïne. Als dat niet gaat, kan de hulporganisatie hen waarschijnlijk in Amerika opvangen, zegt Laurens. ,,De kinderen vormen één grote familie. Het is voor hen belangrijk om bij elkaar te blijven.’’