De hele week verloopt bij mij anders, ik kan zaterdag niet coachen. Nu is dat natuurlijk geen probleem, maar helaas kunnen Lisanne en Thijs ook niet.

Ja, dan wordt het spannend. We bellen Danielle, moeder van Floortje, gelukkig zij wil en kan voor ons coachen. Maar dan, uit een onverwachte hoek komt het C-virus tevoorschijn. Danielle én Floortje zijn ‘positief’, aij wat nu??

Thijs stuurt de vraag in de ouder-app: “Wie kan er as zaterdag voor ons coachen?” Nu zitten er alleen maar lieve en betrokken ouders bij de C3, zij reageerden meteen. Zij willen rijden, aanmoedigen, maar coachen dat vinden ze toch wel wat lastiger. Ik herinnerde me dat Johan (onze voorzitter) mij enige tijd geleden een berichtje heeft laten zien. Ook hier was er geen coach voor het team en hij schreef in de app de magische woorden:

“Je hebt de keuze uit 3 opties;

1. Hup OVVO!
2. Goed gedaan!
3. Jammer, kan gebeuren, geeft niks!

De eerste is altijd van toepassing en kun je op ieder willekeurig moment roepen.De laatste twee zijn afhankelijk van het verloop van de wedstrijd, Wat je wanneer roept, spreekt voor zicht.Zoiets, meer is het niet.”, aldus de app van Johan 

Ik stuurde deze app door in onze ouder-app en ja, het werkt. Twee ouders Mirjam en Monique (M & M) zeggen meteen, wij doen het wel met zijn tweeën. (Dus tip voor de coaches, kopieer deze magische zinnen van Johan ze kunnen misschien van pas komen).Zo dat is geregeld, totdat Tygo op vrijdag avond in de C3 app opeens zegt: “ik moet hier opschrijven welke medicijnen ik gebruik”. Ik denk: “Zijn M & M nu echt bij alle kinderen aan het checken of zij soms stimulerende middelen gebruiken? Of hebben zij misschien zelf nog wat anabole steroïden in de aanbieding? ” Gelukkig, het blijkt een standaardvraag te zijn bij de inschrijving van het OVVO-kamp, want je kunt je hiervoor weer inschrijven!!!! Uit betrouwbare bron weet ik nu al dat dit weer heel vet gaat worden.Neem bijvoorbeeld al de mooie knop die op de site is gemaakt. Als je hierop drukt, kom je meteen in het aanvraagformulier. Dus als je dit nog niet hebt gedaan, ga het meteen even doen. 

Terug naar zaterdagochtend. Nu geef ik regelmatig mensen trainen in bijvoorbeeld: “De kunst van het loslaten”, nu ik had deze ochtend ook graag zo’n trainer of begeleider naast me gehad. Ik heb mijn telefoon heel dicht bij me totdat ik het ‘verlossende’ appje krijg:”We, M & M, zijn echt super trots op ze! We hebben verloren, maar ze hebben heel hard gewerkt en gestreden voor elke bal. Ook hebben ze erg goed verdedigd. Ze hebben echt geknald!” Met een klein traantje in mijn ogen lees ik dit bericht, hoe mooi om dit te lezen.In de spelers C3-app komt voor mij de mooiste afsluiting. De kids zitten wat over en weer te kletsen en vertellen tegen ‘positieve’ Floortje dat ze hebben verloren. Floortje schrijft: “Jullie hebben toch jullie best gedaan!”.  Tsja, daar kan ik niets meer aan toevoegen, het zijn allemaal toppers.

Ondertussen lees ik ook (stiekem) wat berichtjes van OVVO 5. Zij zijn ter voorbereiding van de wedstrijd én voor de teambuilding met bijna het hele team naar de dierentuin in Rhenen. Hier gaan ze niet zomaar naartoe, zij krijgen een speciale vipbehandeling van Zeeleeuwen Temmer Fabio (vriend van Britt). Ook een ‘meet en greet’ met de zeeleeuwen, misschien wel zeeleeuwen knuffelen en kussen?!Even later zie ik een foto langskomen van een zeeleeuw in het midden en OVVO 5 erom heen, met daaronder de magische woorden: “opstelling bekent!” OVVO 5 komt uiteindelijk 15 minuten voor de wedstrijd bij de OVVO-hal. Scheidsrechter Mano is al aan het warmlopen. De coaches kijken al zenuwachtig op hun horloge. 

Later krijg ik opeens een filmpje van Monique (moeder van Pauline). Ik open het filmpje en zie Lisa, Pauline, maar ook Hugo en Ronald in een vak staan. Ik zie zelfs dat Ronald scoort! Overigens nog steeds met de technisch zeer mooie beweging, oftewel, knieën helemaal recht (op slot), stilstaand met de hakken op de grond en het schot soepel uit de armen. Ik denk dat de oudere lezers hierbij weer wat beelden van herkenning op hun netvlies zullen krijgen. 

Later hoor ik van Ronald en Hugo de verhalen over de wedstrijd van OVVO 5. Ze hebben gewonnen tegen de koploper, ik merkte dat zij beide zelfs een beetje trots zijn, trots op het team, Yvette was on fire, en iedereen pakte een goaltje mee, maar stiekem ook trots op zichzelf. We moesten wel winnen aldus Ronald, want opeens ‘stond er 115 jaar extra korfbal ervaring in het veld’. 

’s Avonds kijk ik nog even naar de foto van OVVO 5, gemaakt in Rhenen, ik kijk er nog eens goed naar. Zie ik nu Ronald in het midden staan?

Een fijne week.

Groet Jacqueline