Op 26-1-2019 vertrok uw verslaggever richting Driebergen voor de wedstrijd OVVO tegen Dalto. OVVO is de koploper, en Dalto is de rode lantaarndrager. Normaal gesproken vormt dat niet het uitgangspunt voor een spannend potje korfbal. Dat was nu ook niet het geval. Je kan dan bijvoorbeeld de uitdaging zoeken in extra regels. Een onwetende korfbal ouder stelde nog voor om de korf van OVVO een halve meter te verlagen en die van Dalto te verhogen maar dat voorstel werd (terecht) weggehoond. De verslaggever bedacht toen dat het wel interessant zou zijn om de datum als eindscore te nemen, 26-1, waarom niet, OVVO is goed genoeg toch.

De verslaggever werd wat overmoedig en ging een weddenschap aan met zijn vrouw. Als de uitslag 26-1 zou worden dan zou hij zijn best doen met bowlen en zijn normale niveau van 160 punten aan tikken, zou de uitslag anders zijn dan 26-1, dan mocht hij die avond niet boven de 100 punten uit komen. Prima weddenschap!

Het team ging voortvarend van start en kwam snel op 2-0, beide goals van Jurre. Helaas voor de verslaggever kwam Dalto vervolgens op 2-1, als je op zoek bent naar een 26-1 uitslag dan komt dit doelpunt natuurlijk veels te vroeg. Na 5 minuten dus al zweet in de handen van uw verslaggever. Onwetend van de enorme belangen die op het spel stonden ging OVVO vrolijk door met scoren, Fleur, drie maal Levi, Isabel en nogmaals Levi zorgden voor een 8-1 stand, tevens rust stand. De verslaggever probeerde met handgebaren vanaf de tribune kenbaar te maken richting Jan Willem dat het niet echt lekker ging, het team liep achter op schema. Alles of niets moest er gespeeld worden, of iets van een Haags kwartierje ofzo. Jan Willem zag het niet en riep tot grote wanhoop van uw reporter dat er GEEN doorloopballen meer genomen mochten worden. WAT? Er moest getraind worden op andere onderdelen van het spel.

De uitstekend leidende scheidsrechter floot voor de tweede helft, en OVVO leek de verslaggever te hulp te komen, in sneltreinvaart werden de doelpunten aan elkaar geregen, Jurre, Levi, Levi, Levi, Isalie, Levi en weer Isalie brachten de stand op 15-1. Nog 10 minuten te spelen en nog 11 doelpunten te maken om op de bowlingbaan te kunnen heersen. Een aantal vader, niet op de hoogte van de weddenschap, bleven enthousiast klappen bij elk doelpunt waardoor het harde juichen van de verslaggever ook niet op viel. Jurre, Jurre en daarna Isalie, zorgden voor 1-18. Joel had nog niet gescoord en besloot de verslaggever ook te helpen, 19-1! YES! En doorrr! Levi, en door nogmaals Joel werd het 21-1. Dalto liet het hoofd hangen en kwam er niet meer aan te pas, de verslaggever zocht het We are the champions van Queen alvast op en waardeerde het blijven klappen van de vaders enorm. Levi en nogmaals Levi voor 23-1, schitterend! En toen, uit het niets, de bal leek wel uit het dak te vallen, scoorde Dalto de 23-2. Het hoofd van de verslaggever boog naar beneden, de laatste twee doelpunten van Levi miste hij hierdoor, waardoor de eindstand op 25-2 kwam. 25-2, das 25 februari en niet 26 januari fluisterde hij.

Koffie voor de ouders, ijsjes voor de kids, en de punten mee naar Maarssen. De volgende wedstrijd is op zaterdag 2 februari, 2-2, die weddenschap ga ik niet aan.Op de terugweg in de auto keek zijn vrouw tevreden, en de verslaggever wist dat hij die avond zijn best moest doen om onder de 100 punten te blijven op de bowlingbaan, zou lastig worden…