Verslag: Een waardig afscheid

De dag begon al geweldig met het filmpje over Martijn wat online kwam. Echt, lang niet iedereen ziet wat er bij de selectie achter de schermen speelt maar Laurens en Martin zijn samen met hun teampjes echt helden die al jaren de kar trekken. Gelukkig zien we wat jonge helpers boven op het balkon tijdens de wedstrijden en staan ze er niet helemaal alleen meer voor. Zoals Martijn en Michelle al jaren mee gaan, gaan deze jongens dat ook. Ongekend knap, en nu voor 10.00 staat de aftermovie alweer online. Goud waard deze jongens. Zij zorgen voor een onbetaalbaar stuk OVVO promotie.

Het was een fantastische avond. Een hele bijzondere avond. Dit is OVVO op zijn best. Heel veel credits naar de oude BWA helden die de tribunes weer versierden, beklommen en voor een fantastische sfeer in de OVVO-hal zorgden. Het sloeg over. Iedereen in de hal voelde de tintelingen al vooraf en het werd ook echt zo’n avond. Oh ja, we speelden tegen KCR maar KCR was een figurant in het toneelstuk van de avond. OVVO speelde een prima eerste helft en in de rust was al duidelijk dat we gingen winnen. Het maakte het allemaal nog mooier.

Het oplopen was al het eerste kippenvelmomentje want Michelle werd compleet verrast doordat haar eigen kinderen klaar stonden om mee op te lopen. Leona en Eli vonden het prachtig en het maakte de avond voor Michelle nog mooier. Daarna stond Martijn klaar met Lois, nou ja stond klaar…laten we het erop houden dat Lois op haar vader lijkt en altijd iets eerder dan de rest gaat rennen. Het werd een heerlijke show met een enthousiast klappende Lois als middelpunt in de cirkel en een hele trotse vader achter haar. Sterk spul hè, die Fishermans Friend.

En de wedstrijd? Die werd ruim gewonnen. Ja, zoals het eigenlijk de hele 2e seizoenshelft al gaat, op Odik thuis na waar we het na 18-14 niet af konden maken. Eeuwig zonde dat we zoveel punten verloren in het begin, met Eibernest uit als dieptepunt. Als we die hadden gewonnen hadden we veel langer meegedaan en dan was thuis van Odik winnen genoeg geweest om nu bovenaan te staan. Maar als telt niet in de sport en Odik won 2x van ons en is alleen daarom al de terechte kampioen. De stijgende lijn was goed zichtbaar en dat biedt perspectief. De trainers blijven 2 jaar langer want ook zij zien dit. Natuurlijk moet er versterking bij maar alle A1-ers die gisteren in 1 en 2 speelden lieten al zien dat er toekomst in zit. Willen we ons verder versterken? Natuurlijk. En natuurlijk hopen we oud OVVO mensen weer in de armen te sluiten. Altijd. We raken nu 2 iconen kwijt maar er lopen er nog wel meer rond natuurlijk, geblesseerd of niet.

Erwin gunde ook Kevin na bijna 3 seizoenen een mooi afscheid in OVVO 1 en dat was terecht. Kevin is een speler die in de wedstrijd altijd volle bak gaat en dat dwingt respect af bij het OVVO publiek. Kevin gaat naar De Meeuwen en we wensen hem daar alle succes. Hopelijk verovert hij daar wel de onomstreden plek en haalt hij alles eruit. Hij laat je nooit in de steek en dat zagen we ook vorige week uit bij GKV weer. Kevin bedankt en je bent altijd weer welkom in Maarssen, we hopen dat je blij terugkijkt op de OVVO tijd en de mooie momenten koestert.

Daarna zagen we Martijn opeens volop insnijden. Wat was dat opeens? Iemand van 36 leert toch nog nieuwe dingen? Maar het doel was al snel duidelijk: Michelle moest scoren. En dat lukte. Michelle schoot binnen en Nikki de Haas, nog getraind door Michelle, stond klaar met de bos bloemen. De tranen vloeiden en het was weer kippenvel. Pim zei het goed bij het omroepen, Michelle heeft in 13 jaar selectie alles meegemaakt. Alle finales gespeeld en gewonnen. Met af en toe er tussenuit voor een jaar KZ of natuurlijk de geboorte van de kinderen. Wie herinnert zich niet dat Michelle tijdens de league play-offs, 6 weken na de bevalling, opeens weer ging warmlopen? Het tekent de mentaliteit en die is er altijd geweest. Nicky zei het goed toen ze vertelde dat Michelle de lat op de trainingen enorm omhoog legt. Je moet wel als je tegen haar staat. Het feit dat ze erbij was deze zaal heeft anderen beter gemaakt en dat is veel waard. Natuurlijk is Michelle nog topfit en heeft ze een ontzettend hoog niveau. Mooi om als club nog achter de hand te hebben in moeilijke tijden en hopelijk zien we haar ooit nog terug bij de selectie, in welke rol dan ook want als je zo een drive in de groep kan brengen kan je in de toekomst ook coachend vanaf de kant wat betekenen. We gaan het zien. Tegenstanders van OVVO 3 liggen alweer wakker.

En dan de baas zelf. 10 seizoenen in OVVO 1. Korfbal League. Hoofdklassefinales. Maar ook degradaties. Twijfels om door te gaan. Gelukkig maar zelden blessures. Je eigen vaste aangeef verliezen omdat ze zwanger is (eigen schuld) en toch maar doorgaan. Ook na een degradatie en als nieuwe selectiegenoten opeens letterlijk de helft van jouw leeftijd zijn. Martijn gaf nooit op en daar hebben we ongelooflijk veel respect voor. Natuurlijk omdat hij het zelf leuk vond maar de gesprekken van de laatste jaren gingen ook wel eens zo dat het 30% voor Martijn ging en 70% voor de club. ‘Ik wil Erwin helpen’ was gewoon ook een argument om door te gaan vorig jaar. Het respect voor Martijn is groot, maar het respect wat Martijn altijd op heeft gebracht voor onze club was nog groter. Een speler van buiten die zo’n OVVO icoon wordt is echt bijzonder. Wij gaan naar alle wedstrijden de laatste pakweg 10 jaar en Martijn was altijd een ‘zekerheidje.’ Vorige week 12 goals, gisteren 11. Mag je dan stoppen? Nee natuurlijk niet. Maar het komt toch echt ooit en dit afscheid was verdiend, heel respectvol en vooral prachtig. De hoofdklassefinale tegen DOS’46 staat iedereen heel goed bij waar hij niet te stoppen was, en ook de thuiswedstrijd tegen KZ in de Korfbal League blijft bij, waar hij en Tim Bakker elkaar tot wanhoop dreven. Wat een niveau. Met Martijn en Michelle nemen 2 mensen afscheid die jaren voorop gingen in de strijd en zo het team heel veel sterker maakten. Op de toppen van hun kunnen hadden we nooit beter bij OVVO. Op de training alleen al, omdat ze altijd 200% gaan en zo de rest er ook toe dwingen. Gaan we dat missen? Ja. Zien we Martijn terug? Ja. Hoe? Geen idee. Er zullen ook best trainersambities zijn. Maar eerst kindje nummer 2 voor Martijn en Reyni en een WK met Suriname voor Michelle. We weten dat ze over pakweg 18 jaar trots langs de lijn staan als Lois, Leona en Eli voorop in de strijd gaan voor OVVO 1. Blijf dichtbij mensen, heel dichtbij. Jullie horen bij ons. En jullie zijn altijd weer welkom, in welke rol dan ook. Jullie hebben zelf de regie hierin en staan bij de eerste blessures in de selectie al op speed-dial. Jullie zijn nog zo goed dat het bijna wreed voor de korfbalsport is dat jullie stoppen. In welke rol dan ook blijven jullie heel erg welkom. Voor OVVO mensen staan alle deuren open. Gisteren bewees heel goed dat club, bestuur en publiek vol er achter staan, in woorden maar ook zeker in daden de afgelopen week. Respect voor onze OVVO mensen. Wij zijn OVVO, wij zijn geweldig op onze mooie eigen manier.

En de BWA eindigde met ‘Henkie stopt nooit, Henkie stopt nooit, Henkie stopt nooit, olé olé”