Verslag: OVVO E4 Kampioenen Ole Ole! (met filmpje)

Ken je dat? Toeleven naar die volgende zaterdag waar het kampioenschap lonkt. De hele week al kriebels in je buik, je krijgt geen hap door je keel, je goed voorbereiden op de wedstrijddag, die week al drie keer die wedstrijd spelen in je hoofd, zorgen dat alles tot in de nopjes geregeld is, zorgen dat je niks vergeet in je tas te stoppen en dat je helemaal klaar bent voor dat moment van het eerste fluitsignaal. Als de wedstrijd op zaterdag om 09:00 stipt begint kun je de spanning van de gezichten aflezen. Ik heb het hier over de ouders van de E4!

De groepsapp is al de hele week overbelast met allemaal leuke ideeën voor het kampioenschap, er is een fotoshoot van het team ingelast tijdens de laatste woensdagtraining, het regelen van de medailles, het regelen van de team bidons (met foto en namen) en zorgen voor de taart met (kinder)champagne. Wat een wedstrijdstress!!

De hoofdspelers voor de kampioenswedstrijd leven ondertussen ontspannen toe naar deze zaterdag, ook het voorstel van Jan Willem om in trainingskamp te gaan voor dit unieke moment slaan ze laconiek af en het zelfvertrouwen voor het kampioenschap is er al vanaf de eerste wedstrijd. En dat moet je ze nageven ze hebben het dubbel en dwars waargemaakt met elkaar. Drie wedstrijden voor het einde ongeslagen kampioen worden, kunnen zelfs de korfbalvaders (en moeder) zich niet meer herinneren uit hun jeugd.

Uiteraard moest die kampioenspot nog wel even worden gespeeld en in het begin zie je toch even de zenuwen in hun spel. Weinig rust, weinig oog voor elkaar en heel slordig in de afronding. Ook vandaag moeten we eerst weer even op achterstand komen om wakker te worden. Daarna gaan we als de brandweer en wordt er snel lustig op los gescoord. Wie anders dan onze topscoorder, Niekerk Junior,  breekt de ban. Na de 1-1 komen we snel op voorsprong door een mooi uitgevoerde strafworp van Fleur. Levi komt daarna, door goede ondersteuning van een fanatieke Joel (die niet okselfris aan de wedstrijd is begonnen) en altijd lachende Isabel, weer in zijn flow. De ene na de andere vliegt er in en bij elk doelpunt zoekt hij even bevestiging bij senior aan de kant. Dat terwijl de echte Niekerk senior zichtbaar zit te genieten achter het glas van zijn kleinzoon. Drie generaties korfbal, waar zie je dat nog …

Ondertussen komt Isalie samen met Jurre in het veld. Die zaten zich te verbijten aan de kant en zodra ze binnen de lijnen staan nemen ze het team verder mee op sleeptouw. Isalie doet in die fase niet onder voor Levi en maakt er in een tijdsbestek van 10 minuten vier. Hoogtepunt van het derde kwart, ik zeg het nog maar eens ik ben niet helemaal objectief, schiet Fleur een heerlijke bal van grote afstand door de korf. Je weet wel zon bal waarvan je bij het loslaten al weet dat ie hangt en die dan zo lekker op de binnenkant van korf knalt, BAM!.  De ruststand va 12-3 voorspelt dan ook een monsterscore. Als we de tweede helft beginnen stokt het ineens. We willen allemaal aan galleryplay doen en gaan allemaal te veel voor eigen kansen. Tegenstander komt wel wat terug, maar de afstand is te groot. Isalie en Jurre prikken er nog een paar goals bij en de eindstand bij het laatste fluitsignaal is 17-6 voor OVVO E4.

KAMPIOENEN!!!!
 

‘We are the champions’ schalt door de speakers van de hal en de euforie barst los. Onze tegenstander staat echter al klaar voor de strafworpenserie. Oha die moesten we ook nog even nemen. Bijna traditioneel verliezen we die wederom (aandachtspuntje voor volgend jaar JW). Dat mag de pret echter niet drukken. Nadat Sophie na een lange achtervolging getackeld wordt door de jongens van blijdschap, gaan we met z’n alleen naar de kantine voor de medailles, taart en champagne. Daar blijkt al snel dat Jan Willem het niet gewend is om kampioen te worden. Bij het openen van de champagne trakteert hij zichzelf op een nat pak. Wel dé inspiratiebron om samen met het team de andere fles te gebruiken voor het traditionele champagne spuiten. Wel even naar buiten want anders wordt het wel echt een bende in de kantine. Bij terugkeer is de medailleceremonie, waarbij de ouders net zo trost zijn als de kampioenen zelf. En zo sluiten we weer een vroege maar super gezellige zaterdagochtend af.

Nog drie vroege ochtenden te gaan, voor we het veld opgaan om de uitdaging om ook daar kampioen te worden (op een hoger niveau) weer aan gaan. En geloof me met de progressie die ik van dichtbij meemaak bij deze kids (en zeker bij Joel en Isabel als eerste jaars) heb ik er alle vertrouwen in dat we gaan mee doen om de prijzen!

Alle moeders bedankt voor regelen, Joel lekker onder wol, Levi volgende keer meer gel in je haar doen en veel plezier op je feestje (WAAR IS DAT FEESTJE?!), De E4 ladies veel plezier op het voetbalveld (wordt ook soort aftermatch traditie) en Jan Willem, Sophie en Job bedankt voor coaching en training en iedereen tot volgende week.

Jeroen